1Beğeni
sayfalara dökmek lazımmış duyguları
hafif bir esinti balkonda çarparken yüzüme
varlık ve yokluk arasındaki monotonlaşmış çizgide yüzmekmiş
sonu düşünmek
neymiş?
Bir film izliyorum
başlığından tahmin ediyorum sonunu
olacakları hissediyorum bir an
ya ben
benim sonum diyorum
tek bir noktadan alamıyorum gözümü
yaş akıyor gözlerimden belkide onuda anlamıyorum
tahmin edemiyorum dahi
yüklensemde kendime yok hiç birşey yok
garantisi de yok bu hislerin
90 derece dönüyormuş insan
yine oturuyorum balkonda
sela okunuyor her zamanki gibi
ama ama bu defa
merhum yakın bir dost çıkıyor.. ağlamak mı ne çare
film bu devamı da geliyor
tahmin ediyorsun
bir şekilde yere basıyorsun şuan
belkide defalarca kurtuluyorsan toprağa karışmaktan
ama uslanmayan bir deli gönülsün..
