2Beğeni
efendim hiç solmasaydı güneşe ışık salan yüzün
ve gül kokulu o gül yüzünde karar kılmasaydı hüzün
Efendim önce annemden öğrendim adını
Annemden öğrendim annesiz kaldığını
Önce o gösterdi parmağınla ikiye bölünen ayı
Önce ondan öğrendim adını duyunca ağlamayı
Misafir olduğun evin bahçesinde ellerini çırparak koşarmışssın
Uçarmış kuşlar
Bilmemki o bahçe seni hala beklermi
Efendim ogün seninle oynayan kuşlarmıydı meleklermi
Ondan öğrendim gölgesi olmayan tek çocuk senmişsin
Efendim annemden öğrendim sınırsız şefkatini
Annemin kalbindeki şefkattesin
Şefkati insan eden rahmettesin
Uğruna can verdiğim vuslattasın
Candasın canandasın
Canım benim
[IMEEM]Goloc4iGOu[/IMEEM]
