Gözüm yüreğine değmesin hüzün,
dayanamam...
Avuçlarımda sevgi kırıntıları,
yüreğimde hayat kırıklıkları...
,
görmeye dayanamam...
Saklayabilsem acıları; kaf dağının ardına...
Bir daha dönmemek üzere...
Ama nafile,
ne hüzün,ne yalnızlık beni bırakamaz bilirim...
Yalnızlığın, kendinden menkul
Bana özel bir hal olduğunu sanırdım,
Eskiden...
Şimdi ki zamana bakıyorum da;
Herkesin canı acıyor,
hemde çok derinden...
Yalnızlığım baki olsa da,
Yalnız değilmişim içi titreyen...
zaman, bu gönlü virane etmiş...
virane gönülde bir kapı kalmış;
açılmayan...
bir de yol kalmış kapıya;
çıkmayan...
kapı önünde bekleyen bir çift kuş kalmış;
kanadını çırpmayan...
virane gönüle yalnızlığın hüznü çökmüş;
yürekte taşınmayan...