susmayı erdem bilenlerdenim...
Gözüm yüreğine değmesin hüzün,

dayanamam...

Avuçlarımda sevgi kırıntıları,

yüreğimde hayat kırıklıkları...
,
görmeye dayanamam...

Saklayabilsem acıları; kaf dağının ardına...


Bir daha dönmemek üzere...

Ama nafile,

ne hüzün,ne yalnızlık beni bırakamaz bilirim...

Yalnızlığın, kendinden menkul

Bana özel bir hal olduğunu sanırdım,

Eskiden...

Şimdi ki zamana bakıyorum da;

Herkesin canı acıyor,

hemde çok derinden...

Yalnızlığım baki olsa da,

Yalnız değilmişim içi titreyen...


zaman, bu gönlü virane etmiş...

virane gönülde bir kapı kalmış;

açılmayan...

bir de yol kalmış kapıya;

çıkmayan...

kapı önünde bekleyen bir çift kuş kalmış;

kanadını çırpmayan...

virane gönüle yalnızlığın hüznü çökmüş;

yürekte taşınmayan...