Oturmuşum toprağa dizlerim avucumda,
Kararıyor içimde gözlerimin akları;
Bir karınca dev yiyor ta öteki ucumda.
Toprağı kar delende, kan yürür kardelende;
Islık çaldıkça Pan’a Midas’ın kulakları…

Oturmuşum denize özlerim avucumda,
Islanıyor altımda Helen’in mor genleri,
Can pazarında Hektor ta öteki ucumda.
Geçler erkenleşiyor, dalga dikenleşiyor;
Susadıkça kanıma çölün sürüngenleri…

Oturmuşum ateşe közlerim avucumda,
Altımda mızrak gibi evsizlerin evleri,
Bir ergen evleniyor ta öteki ucumda.
Gün tükeniyor günde; yolların büklümünde
Sardıkça sahilimi bozkırın alevleri…

Oturmuşum sabaha gizlerim avucumda,
Gönlümün gün doğusu nabzında nal sesleri,
Bir efe lir çalıyor ta öteki ucumda.
Son atlı dağı aştı, kuleler kuyulaştı;
Dikey alçalışlarda günün yanal sesleri…

Oturmuşum akşama gözlerim avucumda,
Seğiriyor alnımda bir ölünün kasları,
Geceler gün içiyor ta öteki ucumda.
Damlıyor ılık ılık, rûhuma aykırılık;
Kadifeler kestikçe som çelik makasları…


Yazar Sadettin KAPLAN