Gittiğin Gün ki Ateş...

Hayat kuyusuna indin mi
Suyunu çekiyormuş yüksekler
Kimden kaçarsan kaç
Önünde hep farklı tümsekler
Ne kadar hayâl kurarsan kur
Ayağının altındaki yol kadar sahici gerçekler
Kalbin orta meydanı gereksiz kalabalık
Ve başkentinde gecesiz nöbetler
Gelmeyene bekçi diye diktiğin
Sözüne elçi kıldığın
Kadarsız güvendiğin
Adımlar yamandır bakma giderler
Acıtan can olsun boşver geçer derler
Acıtan can olsun boşver geçer

Bir bulut gibi takılır bir mavinin peşine
Seni üzerler
Taze bir resim görse sayfasını yırtar
Yeni renklerle bezenirler
Sen ne kadar özenirsen özen
Üzerine bir çizik atarlar ve giderler

Yarım kalan hayatına mı yanasın
Giden yarına mı?
Anlamsız kalan yarına mı?
Kime yanarsan yan
Senin gibi değil hayat
Umarsız bir gün gibi
Anlayamacağın kadar yalan
Bak bende sessizim artık
Sadece son bakışın var şimdi içime dolan

Gitmiştinde öylece kalmıştım işte
İçim dışıma çıkmış
Bu gidiş bende öyle bir acı bırakmış
Hayat sıyrılmıştı işte üzerimden
Tam yaprakların terkettiği ağaç gibi
Hatırla gitmiştin
Ellerindeydim tam
Yüreğine konan şimdiki ateş gibi

Herşey bilinir dimi dengiyle
İşte beni böyle bil bu şiirle
Anladın mı şimdi niye sendeyim
Şimdi sana yine bir ben bırakıyorum
Yüreğine kor diye...
-------------------------------