Ne zaman üşüse ellerim
Kar yorgunu akşamlarda.
Avucuna emanet bıraktığım soluğumu hatırlarım...

Sen üşümezsin...
Üşümez ellerin...
Bense donarım...

/Son nefesimi bıraktım avucuna üşüdü diye ellerin o gece.../

Hatırlamazsın...

Yaptıklarının hesabını soracabilecek kadar az sevmedim ben seni!
Gittiğinde, "yine gel" diyecek kadar az sevmedim!
Hatanı affedecek kadar da...

Gittin...
Kal demezdim asla...
Kalsan...
Git demezdim sana...

Üşüyor ellerim şimdi...
Nefesim yetmiyor ötesini anlatmaya...
Ne zaman nefessiz kalsam insanlar arasında,
Avucuna emanet bıraktığım soluğumu hatırlarım.

Sen üşümezsin...
Üşümez ellerin...
Bense donarım...