1Beğeni
Aynı tür ve şekilde yağlı besinlerle beslendikleri halde sevilip okşanan tavşanlarda, diğerine oranla daha az yağ bulunduğu tesbit edilmiştir. Sevgi mevhumunda bedenimizin kimyasını değiştirecek kadar sihirli bir güç vardır.
Helen Coltan isimli batılı bir araştırmacının da şu önemli tesbitleri son derece önemlidir:
"Bir insana dokunulduğunda, onun kanındaki hemoglobin önemli ölçüde artar. Hemoglobin, kanın oksijenini kalp ve beyni de içermek üzere bedenin tüm organlarına götüren bölümdür. Kandaki hemoglobin oranının artışı tüm bedeni güçlendirir, hastalıkların bedene girişini önler ve iyileşmeyi hızlandırır."
Bursa'da İdris İnce isimli TEDAŞ işçisi kaldığı lojmanın bahçesinde sevgi ile 4 metre boyunda bir ayçiçeği yetiştirdi. Her gün bir saat boyunca güzel sözlerle konuşarak suladığı ayçiçeği 3 ayda 4 metre olunca şaşkına dönen işçi, Guinness Rekorlar Kitabına girmeğe hazırlanıyor. Böyle devam ederse 2 ay içinde 2 kat daha büyüyeceğini tahmin ediyor işçimiz.
6-7 yıl öncesinde bizimde bir kavuçuk çiçeğimiz vardı. Babam ona her gün selam verirdi. Kavuçukun boyu ve yaprakları bu sevgi karşısında nerede ise 2 katına çıkmıştı.
Psikolog Mustafa Ulusoy, bir yazısına " Sarılmak" başlığını uygun görmüştü. Anne babaların çocuklarına mutlaka sarılmaları gerektiği tavsiyesinde bulunuyordu psikolog Ulusoy. Sarılarak sevgi ile büyütülen çocukların daha rahat bir ergenlik, gençlik (delikanlılık) geçirdiklerini vurguluyor:
"Eskiden olsa onlara kızardım. Çocuklarına sarılmayan anne-babalara. Artık kızmıyorum. Onların da aynı dertten muzdarip olduklarını anladığımdan beri. Şefkat görmeden şefkat göstermek zordur. Sevilmeden sevmenin zor olması gibi. Değerli olduğumuzu hissedemeden başkasına değer vermenin zor olması gibi. Bu o kadar zor ki benim için. Annem babam da bana sarılmadı. Bilmiyorum ki şefkatli bir sarılmanın ne olduğunu. Kısmen doğru bir tespittir bu. Bilmediğimizi nasıl uygularız? Sözlerini bilmediğimiz bir şarkıyı nasıl söyleyebiliriz?
Zordur sarılmanın ne olduğunu bilmeden sarılmaya çalışmak. Çok zordur. Ama kısır döngü bir yerden kırılmalıdır. O an bir el, elimizi tutup bağlar sanki. Geri geri gideriz. Tam elimizi oğlumuzun omzuna atacakken birden çekeriz. Bir kere daha denemek gerekir. Gerekirse bin kere. Önceleri tedirgin, ürkek ve acemice yaparız bunu. Varsın olsun. Hangi zor işin acemiliğini ve yabancılığını çekmedik ki. Oğlumuza ve kızımıza sarılmayı öğrenmeden ölüp gitmek hayatı eksik bırakır bir yerinden. Anne-babamıza sarılmadan ölüp gitmekte öyledir.
Tam elimiz giderken içimizde şeytani bir ses konuşur: Ama içimden gelmiyor ki! Varsın gelmesin. Neyi çok isteyerek yapıyoruz ki. Bazen doğru olanı yapmanın kendisidir erdem. Her şeyi isteyerek yaptıktan sonra insan iradesinin önemi kalır mı ki!
Bazen de şeytani ses başka bir açıdan ellerimizi kollarımızı bağlar. Tam, kırgın olduğumuz anne-babamıza, oğlumuza, kızımıza, eşimize sarılmak isterken şeytani ses bizi duraklatır: Niye sarılacaksın ki ona! Kırgınsın. Kırgınlığın geçtikten sonra sarılırsın. Gerçekteyse sarılmanın işlevi tam da budur: Kırgınlığı tamir etmek. Kırgınlıkları şefkat ve merhamet yüklü bir sarılmadan daha öte ne iyileştirebilir ki?
Bazen de şöyle olur: Sevdiklerimizden bize sarılmalarını istemek acizlik ve dilencilik gibi gelir. Bana sarılmana ihtiyacım var babacığım demek bana iman zayıflığı gibi geliyor, ihtiyacımı Ondan istemeliyim diye bir ses uyanır içimizde. Dünyada vesileler ile gelir şefkat ve merhamet. Sarılarak şefkat ve merhamet talebimiz Ondan talep ediştir. Çünkü sarılmada aldığımız ve verdiğimiz şefkat ve merhamet Ona aittir. Onun olanı alır ve veririz.
Zor gelse de, çok zor gelse de sarılarak bizden şefkat ve merhamet bekleyen insanlar var. Çok yakınımızda hem de. Unutulmamalıdır ki merhamet ve şefkat en çok merhamet ve şefkat edenlerin üzerinde tecelli eder. Sevdiklerimize sarılarak onlara Onun merhamet ve şefkatinin bir cilvesini sunduğumuzda bu Onun da bize merhamet ve şefkatini celbedecektir. Bundan daha büyük bir kazançsa düşünemiyorum." Diyor psikolog Ulusoy makalesinde..
Birde bizlere, oğlunuza kızınıza sarılmayı öğrenmeden geçip gitmesin ömrünüz hatırlatmasını yapmayı da ihmal etmiyor.
Peygamber Efendimiz (asm)in torunlarını sarılıp öptüğünü gören bir bedevinin şu sözleri enterasandır:" Ya Resulullah (asm) benim 10 tane çocuğum var hiç birini öpmedim" Onun bu sözlerine karşılık , "Senin kalbinden şefkat (merhamet) sökülüp alınmışsa biz ne yapalım." cevabını verir sevgili Peygamberimiz.
Bırakın kız çocuklarını erkek çocuklarını dahi öpmeyen cahiliye dönemi insanlarını şefkat hissinin olanca ağırlığı ile yine Hz Fatıma (ra) annemizi öpmeside cahiliye dönemi insanını çileden çıkarıp şoke etmiştir.
Şefkatten mahrum yetişen nesiller tüm dünyada tehlike saçmaya, canilikler yapmaya ve masum insanları huzurlarının kaçmasına neden oluyorlar.
Şefkatin kaynağıda kalplerde Allah'a iman, marifetullah, muhabetullahtır.
İnsanlar imanlarının gücüne ve derecesine göre çocuklarına, çevrelerine ve diğer canlılara karşı şefkat ve merhamet göstermektedirler.
İmanı güçlendiren dirilten şefkat ve merhameti en güzel şekilde açıklayan günümüzdeki eser ise Kur'an tefsiri Risale-i Nur'dur.
Rabbimiz herkese bu güzel eserleri okuyup anlamayı nasip etsin inşallah
