2Beğeni
H.Ş: Bütün hastalıkların aslı-kökü mideyi tıka basa doldurmaktır.
Midenin kıpırdamayacak hale gelmesi için kullanılan bu kelime aynı zamanda soğuktur olarak da tefsir edilmiştir.
Ne zaman yemek yiyelim hakim bir zat söylemiş fakir bulduğu zaman yesin zengin acıktığı zaman yesin edilmelidir
Ne kadar yiyelim 200 dirhem ye bu seni ayakta tutar daha fazla yersen sen onun hamalı olursun. İştahın varken yemeği yiyip doymadan kalkacak üçte biri yemek üçte biri su üçte biri hava için taksim
İzzet Müslümanlara aittir bunu münafıklar anlayamaz.
H.Ş: İyiliği yap ehil olana da ehil olmayana da. (yemek yedirmek, güleç yüz göstermek, yardım sever olmak)Eğer ehline isabet edersen gayene ulaşmışsın demektir maksat hasıl olmuştur. Eğer ehil olmayana yapmışsan o zaman sen o iyiliğe layık ve sahip olursun.
Biz de insanların eksiklerini araştırmak zorunda değiliz. Çünkü böyle olmazsa cemiyette ne kardeşlik kalır ne sevgi kalır ortada. Her halukarda biz kardayız. Herkese iyilik etmek demek herkese güvenmek demek anlamına gelmemelidir. Çünkü ahmak bir dost bazen milyonlarca dosttan daha fazla kendisine ve içinde bulunduğu insanlara zarar verebilir Allah korusun.
Hz.Ali(kv) efendimizin de dediği gibi:
1- Kendi ayıbına bakan kişi, başkasının ayıbıyla ilgilenmez. Allah’ın verdiği rızka razı olan, kaçırdığı şeylere üzülmez. İsyan kılıcını çeken kişi o kılıçla öldürülür. İşlerin sebeplerini hazırlamadan onlara girişen, telef olur. Denizin derinliklerine hızla atılan boğulur. Kötülük yerlerine giren, itham altında kalır. Çok konuşan, çok hata yapar. Çok hata yapanın hayası azalır. Hayası azalanın takvası azalır. Takvası azalanın kalbi ölür. Kalbi ölen, cehenneme girer. İnsanların ayıplarına bakıp onları yadsıyan, sonra da o ayıpları kendisi için kabul eden kişi bizzat ahmaktır. Kanaat, tükenmeyen bir maldır. Kim ölümü çok hatırlarsa dünyadan önemsiz olana da razı olur. Sözünün amelinden olduğunu bilen kişinin, kendisini ilgilendiren şeyler dışında sözü azalır. Hz.Ali(kv)
2- İnsanlara aynı ölçüde güvenmek bir eksiklik ve cahilliktir. Çünkü aslen insan cahil yaratılmıştır. Sonradan öğretilmiştir. Ve Allah daha çok güvenilmeye layıktır. İnsanları ne kendi nefsinden üstün tut ne de onları alçalt; herkesi tanıyana kadar onlar hakkında aşırı bir yorumdan sakın. Tanıdıktan sonra kaldırabilecekse doğruyu yüzüne söylersin, kaldıramayacaksa ya dolaylı yoldan bir misalle ya da sayıp sevdiği bir kişi aracılığıyla anlatılması en uygun olan yoldur.
3- Geçmişte bir din kardeşim vardı. Dünyanın gözünde küçük olması, onu gözümde büyütüyordu. Karnının hükümranlığından kurtulmuştu; bulamadığı şeyi arzulamıyor; bulduğunda ise çok yemiyordu. Zamanının çoğunda suskundu. Konuştuğu zaman konuşanları geçer ve soranların susuzluğunu giderirdi. Zayıftı ve zayıf sayılan biriydi. Ciddilik geldiği zaman ormanların aslanı ve vadilerin yılanıydı. Yerine getirmeden bir delili açıklamazdı. Benzerinde özür bulduğu bir şeyde, mazaretini dinlemeden kimseyi ayıplamazdı. İyileşmeden bir hastalıktan şikayet etmezdi. Söylediğini yapar; yapmadığını söylemezdi. Konuşma da mağlup edilse de susma da mağlup edilemezdi. Dinlemeye konuşmaktan daha istekliydi. Aniden önüne iki iş çıksa, arzuya hangisinin yakın olduğuna bakar ve ona muhalefet ederdi. Bu huylara yapışın! Onlardan ayrılmayın; onlar için birbirinizle yarışın. Eğer bunu yapmazsanız biliniz ki, azı almak çoğu terketmekten daha hayırlıdır.
Umarım üçüncü maddede kimden bahsettiğini anlayabilmişsinizdir.
'Müminin ferasetinden sakının çünkü o baktı mı Allah'ın nuruyla bakar...'
