İs­lâm’da teb­lîğ ve ir­şâ­dın gâ­ye­si, hak dî­nin in­san­la­ra ulaş­tı­rıl­ma­sı­dır.157

Mak­sat, in­san­la­rın zor­la ve her tür­lü yo­la baş­vu­ra­rak müs­lü­man­laş­tı­rıl­ma­sı de­ğil­dir.158

Hris­ti­yan mis­yo­ner­li­ği ise mu­hâ­tap­la­rın her hâ­lü­kâr­da hris­ti­yan­laş­tı­rıl­ma­sı ve vaf­tiz edil­me­si­ni he­def­le­mek­te­dir.159

Mis­yo­ner­le­rin ör­nek al­dı­ğı Pav­lus, bir mek­tu­bun­da ha­re­ket tar­zı­nı şöy­le di­le ge­tir­mek­te­dir:

“Ben öz­gü­rüm, kim­se­nin kö­le­si de­ği­lim. Ama da­ha çok ki­şi ka­za­na­yım di­ye her­ke­sin kö­le­si ol­dum.

Ya­hû­dî­le­ri ka­zan­mak için ya­hû­dî­le­re ya­hû­dî gi­bi dav­ran­dım. Ken­dim şe­rî­ata tâ­bî ol­ma­dı­ğım hâl­de,

şe­ri­at­çı­la­rı ka­zan­mak için on­la­ra şe­rî­ata bağ­lıy­mı­şım gi­bi dav­ran­dım.

Îsâ Me­sîh’in kâ­nun­la­rı­na bağ­lı ol­ma­ma rağ­men,

ka­nun­suz­la­rı ka­zan­mak için ka­nun­suz­mu­şum gi­bi dav­ran­dım. Za­yıf­la­rı ka­zan­mak için on­lar­la za­yıf ol­dum.

Ne ya­pıp ya­pıp bâ­zı­la­rı­nı kur­tar­mak için her­kes­le her şey ol­dum.”160

Gö­rül­dü­ğü gi­bi Pav­lus,
gâ­ye­si­ne ulaş­mak için, hiç­bir kâ­ide ve hu­dut ta­nı­ma­dan her tür­lü vâ­sı­ta­yı kul­lan­ma­yı meş­rû gör­mek­te­dir.

Oy­sa ki İs­lâm’da şer’î gâ­ye­le­re gayr-i meş­rû vâ­sı­ta­lar­la gi­dil­me­si ya­sak­lan­mış­tır.

Baş­tan be­ri mu­har­ref Hris­ti­yan­lık’ın be­nim­se­di­ği bu yan­lış usûl,
yâ­ni kit­le­le­re me­sa­jı ulaş­tır­mak ye­ri­ne on­la­rı her ne pa­ha­sı­na

olur­sa ol­sun hris­ti­yan­laş­tır­ma gay­re­ti,

dî­nin özü­nün bo­zu­lup kay­bol­ma­sı­na,

me­sa­jın her gir­di­ği yer­de de­ği­şik­lik arz ede­rek

dî­nin mün­te­sip­le­ri­nin za­man­la fır­ka­lar hâ­li­ne gel­me­si­ne se­bep ol­muş­tur.

Hris­ti­yan­laş­tır­ma ça­lış­ma­la­rın­da mis­yo­ner­le­rin,
ic­ti­mâî ve si­yâ­sî açı­dan zor du­rum­da olan kit­le­le­re,
fa­kir,
mül­te­cî,
azın­lık,
sa­vaş ve ta­biî afet mağ­du­ru ki­şi­le­re yak­la­şıp,
bu ki­şi­le­rin için­de bu­lun­duk­la­rı
mad­dî ve rû­hî buh­râ­nı
is­tis­mâr et­tik­le­ri,
on­la­rın âde­ta îman­la­rı­nı sa­tın al­ma­ya ça­lış­tık­la­rı gö­rü­lür.

Di­ğer ta­raf­tan mis­yo­ner­li­ğin,
em­per­ya­lizm ile iç­li dış­lı ol­du­ğu,
gâ­ye­nin dî­nî ol­mak­tan çok si­yâ­sî ol­du­ğu bi­lin­mek­te­dir.

Mis­yo­ner­ler he­def al­dık­la­rı ül­ke­ye yer­leş­mek sû­re­tiy­le
okul­lar,
ya­ban­cı dil kurs­la­rı ve ben­ze­ri eği­tim fa­âli­yet­le­ri
ör­tü­sü al­tın­da
in­san­la­rı hris­ti­yan­laş­tır­ma­ya ça­lış­mak­ta­dır­lar.


Pav­lus’un usû­lü­nü iz­le­yen gü­nü­müz mis­yo­ner­le­ri,
“ta­kıy­ye” yap­mak­ta,
yâ­ni ger­çek kim­lik­le­ri­ni sak­la­ya­rak mu­hâ­ta­bın ho­şu­na gi­de­cek şe­kil­de gö­rün­me­yi esas al­mak­ta­dır­lar.

Me­se­lâ he­def seç­tik­le­ri müs­lü­man­la­ra şi­rin gö­zük­mek için,

Kur’ân’dan âyet­ler oku­mak,

müs­lü­man kı­ya­fet­le­ri­ne bü­rün­mek,

“pa­paz”, “râ­hip” ye­ri­ne “ho­ca”;

“ki­li­se” ye­ri­ne “câ­mi” gi­bi

İs­lâ­mî kav­ram­la­rı kul­lan­mak gi­bi usul­ler tâ­kib et­mek­te­dir­ler.

Yi­ne in­san­la­rı din­le­rin­den dön­dür­mek ve ken­di­le­ri­ne ısın­dır­

mak için, Hris­ti­yan­lık’tan pek çok tâ­viz ver­me­yi esas hâ­li­ne

ge­tir­miş­ler­dir.161

Mis­yo­ner­le­rin bu ka­dar hum­mâ­lı ça­lış­ma­la­rı­na kar­şı müs­lü­man­

la­rın da ken­di­le­ri­nin ve ev­lât­la­rı­nın ter­bi­ye­si­ne önem ver­me­

le­ri, İs­lâm’ı en gü­zel şe­kil­de öğ­re­nip tat­bîk et­me­ye ve di­ğer

in­san­la­ra ulaş­tır­ma­ya ça­lış­ma­la­rı ge­rek­mek­te­dir.

Müs­lü­man­lar en azın­dan, mu­har­ref din­le­ri­ni yay­mak için böy­

le­si­ne gay­ret sarf eden mis­yo­ner­ler­den ib­ret al­ma­lı,

hak olan İs­lâm dî­ni­ni ya­şa­ya­rak teb­lî­ğe gay­ret et­me­li­dir.

Zî­râ şük­rü­nü öde­me­miz müm­kün ol­ma­yan İs­lâm nî­me­ti­nin
teb­lîğ mes’ûli­ye­ti­ni unut­ma­mak îcâb eder.

Mer­hûm şâ­iri­miz Meh­med Âkif,





müs­lü­man­la­rın bu hu­sus­ta­ki za­afı­na işâ­ret ede­rek şöy­le de­mek­te­dir:
Mis­yo­ner­ler, ge­ce gün­düz ye­ri dev­ret­me­de­ler;

Ule­mâ vahy-i ilâ­hî­yi mi bil­mem, bek­ler?!

Osman Nuri Topbaş Hocaefendi