1Beğeni
zuleyha yusuf'a seslenir;
âh benim! âh benim!
ey adim adiyla yazilacak olan.
sularima dokulen karanlik, yoklarimi orten aydinlik
tezatlarim benim, benim tekrirlerim
ama muhabbetinden asla rücu etmedigim
gun gectikce cogalan benzetmelerim
sozcuklerim, lugatim, lisan hacmince vasifladigim vâsifim.
zuleyha yusuf'a bir mektup yazmaya baslayinca, gordu ki hitaptan oteye gecemedi. anladi ki askin namesinde ser-nameden ote kelam yok. ve zulayha'nin lugatinde yusuf'tan ote sozcuk yok.
yusuf, dedi, kelamim artik sende hukumsuz. ama kelamimin hukumsuz kaldigi bu yerde beni kucumseme. bil ki kelamdan da otede sadece âh var, âh ki dunya onun uzerinde durur, gokkubbe onun hararetiyle doner
yusuf, dedi zuleyha;
seni sevdiysem, seni her gormemde ikinci kez gormedigimden. her gormemde seni yenidenmis gibi degil, yeniden gordugumden. odama her girisinde ilk kez girdiginden. kendi kendinde bile tekrarlanmadigindan sen.
sevdim seni, seni sevdiysem, bir esik ten gectigimdendir. bir kentin icine dustugumden ve bir kenti icime dusurdugumden. ben ki tum savaslarimda hem kumandan hem neferdim. bu yuzden seni sevdim.
ve biliyor musun, seni sevdiysem, butun ruhlarin yaratildigi ve henuz ruhlara cesetlerin bicilmdigi o mecliste, senin yaninda yer almis oldugumu hatiramda tasiyor oldugumdandir bu. bunca kolay terkediyorsam varligimi senin varligina o simsek pariltisi anin anisini gozbebeklerimde sakliyor olusumdandir.
bu kadar tanidik buluyorsam kalbimi kalbine, o ezeli ugultuyu hala kulaklarimda tasidigimdandir.
ask zorlu bir sinav, ben bu sinavi bastan ve gonullu mu kaybettim? hayir iste! yitirmis gozuksem de kazancimsin sen benim. ve ser gibi gorunsem de goreceksin, yitirdigin ne varsa benim sana actigim kuyuda
sana gel kaderim ol demem. o kadar ki, guldeki sevda, coldeki ates kadar kadersin bana.
ve degilmi ki ben tecelli etmesem eksik kalir sana dair kader. senin kaderin benim tecellim, kaderinde zindan varsa yusuflugum su goturmez benim
*********
herkes, yusuf'un yırtılmış gömleğine bakıyor.
kimse, zuleyha'nın paramparça olmuş kalbine bakmıyor
Yusuf mu olmak gerekirdi yoksa Züleyha mı?
Kim düştü kuyuya, Yusuf mu, , Züleyha mı?
alıntı
âh benim! âh benim!
ey adim adiyla yazilacak olan.
sularima dokulen karanlik, yoklarimi orten aydinlik
tezatlarim benim, benim tekrirlerim
ama muhabbetinden asla rücu etmedigim
gun gectikce cogalan benzetmelerim
sozcuklerim, lugatim, lisan hacmince vasifladigim vâsifim.
zuleyha yusuf'a bir mektup yazmaya baslayinca, gordu ki hitaptan oteye gecemedi. anladi ki askin namesinde ser-nameden ote kelam yok. ve zulayha'nin lugatinde yusuf'tan ote sozcuk yok.
yusuf, dedi, kelamim artik sende hukumsuz. ama kelamimin hukumsuz kaldigi bu yerde beni kucumseme. bil ki kelamdan da otede sadece âh var, âh ki dunya onun uzerinde durur, gokkubbe onun hararetiyle doner
yusuf, dedi zuleyha;
seni sevdiysem, seni her gormemde ikinci kez gormedigimden. her gormemde seni yenidenmis gibi degil, yeniden gordugumden. odama her girisinde ilk kez girdiginden. kendi kendinde bile tekrarlanmadigindan sen.
sevdim seni, seni sevdiysem, bir esik ten gectigimdendir. bir kentin icine dustugumden ve bir kenti icime dusurdugumden. ben ki tum savaslarimda hem kumandan hem neferdim. bu yuzden seni sevdim.
ve biliyor musun, seni sevdiysem, butun ruhlarin yaratildigi ve henuz ruhlara cesetlerin bicilmdigi o mecliste, senin yaninda yer almis oldugumu hatiramda tasiyor oldugumdandir bu. bunca kolay terkediyorsam varligimi senin varligina o simsek pariltisi anin anisini gozbebeklerimde sakliyor olusumdandir.
bu kadar tanidik buluyorsam kalbimi kalbine, o ezeli ugultuyu hala kulaklarimda tasidigimdandir.
ask zorlu bir sinav, ben bu sinavi bastan ve gonullu mu kaybettim? hayir iste! yitirmis gozuksem de kazancimsin sen benim. ve ser gibi gorunsem de goreceksin, yitirdigin ne varsa benim sana actigim kuyuda
sana gel kaderim ol demem. o kadar ki, guldeki sevda, coldeki ates kadar kadersin bana.
ve degilmi ki ben tecelli etmesem eksik kalir sana dair kader. senin kaderin benim tecellim, kaderinde zindan varsa yusuflugum su goturmez benim
*********
herkes, yusuf'un yırtılmış gömleğine bakıyor.
kimse, zuleyha'nın paramparça olmuş kalbine bakmıyor
Yusuf mu olmak gerekirdi yoksa Züleyha mı?
Kim düştü kuyuya, Yusuf mu, , Züleyha mı?
alıntı
