2BeÄŸeni
Eyüp de o sabah....
ruhumu bağlamasam ten kasfesine sımsıkı,gaflet bağıyla uçup gidecekdi oradan ötelere...hissedip söyleyemeyen dil...ağlayıp hıçkıramayan sinemden süzülen yaşlar..ve özün ettiği bayram...ruhumun duyduğu sevinç di şimdi anlatmakdan acizlendiği o ulvi o perde arkası his....
zaman ilerlerdikçe ,Rabb...güneşi bir kez daha lutfedince fani yüzüme,ayrılma vaktiydi...ve ev sahibi gönüllerinde yagane efendisi..ikramsız gönderirmiydi...ılık ılık esen sabah rüzgarı eşliğinde damla damla rahmeti yağdırdı üstümüze gönlümze..duaya kalkmış ellerimize avuçlarımıza...vesileler reva olmuş..hasrete deva olmuş bir demdi...sanki dualara karşılık avuçlarımıza rahmet verilmişti.....eksilmeyen bir huzur bahşedilirken.
".elhamdülillahi rabbilalemin..".kesiran daiman ebeda...
kısık sesler belki çığlık gibi arşa yükseliyordu..aminleri melekler duymuş aminlere amin diyordu adeta ki..feryad ile yetişmiş sanki...aminlerin ardına yine rahmet yağıyor...güneş ilk huzmeleriyle gülümsemeye başlamış...
gün mübarek..gece mübarek seher mübarek..sabah böyle bereketli ve feyzli ...geçip müjdeliyerek veda etmişdi ...
ve aciz yürekde ne istekler terennüm etmişti rabbi biliyordu...istemek böyle güzelken..verirmiydi...veren öyle şanı büyükken vermezmiydi...ve istemeye dalmış bir garip bekke de istedikçe istetikçe istedi o lahuti sabahın o mükemmel ezanın,o kıyamın heybeti o kıraatin arşı titreten gayretiyle istemişti ümide gelip sığınarak gazabından..belki ilk defa bu kadar çok unutup herşeyi...yalnız en güzeli en güzelden o sabah istemişti...
ayakların yerden kesildiği...öksüz ruhumuzun başı okşanmış,kalbim huuzra gark olmuş..uçar adımlarla dönüyordum...
arda arda süren bir rahmet bir şefkat kucağı sarıp sarmalamıştı,nereye gitsem yalnız olmadığımı,bir muhabbaetin mütemadiyen çevremde pervane olduğunu düşünüyordum...bir gizli tebessümün sıcaklığıydı beni benden eden...sanki sığınıyor ve sığındıkça güçleniyor..en emin..ve en güzel..ve tek kudrete bırakmıştım ezelimi ömrümü...mazimi..ve atiyi..bana ait nem varsa...terk edercesine..yalnızca gönlümle bıraktım kendimi..sıvazlayan rahmetine...tüm dertlerime merhem sürülür gibi sekinete ermişti ruhu garibim...
....
çok geçmemiÅŸti..hatıramdan..kıyamadığım,andıkà §a yüzümde güller açtıran o günün bırakyığı yadigar ÅŸevkimle yaşıyordum...
ve bir gün...yine aynı yokluk içinde ben...yüzümde kocaman bir tebessüm..ömrümün yegane muhteşem müjdesini aldığım işte o gün..o sabhın duasına bir kabul...o bir imkansız ın...ol demesiyle olduğu gün..o böyle günahkar bir kulun yinede yüzüne affen bakıldığı..rahmetini cömertce bahşedip şanına pek yakışır rahmeti bol nihayetsiz şükür eylediğim..o mükemmel müjdenin bana verildiği gün..o sabahın ikramı.O mübarek ,O eşsiz şehirde kaç sabah uyanmayla ödüllendim.Lutfuna doyamadığım,bakmaya kıyamığım ,yüreğimin son nefesini alıyor sandığım efendime gönderdiğin..inanamadığım...bir daha ne zaman diye hep yandığım ,hayal mi düşmü anlayamazken.şükürden hep aciz kaldığım..nasıl olur diye secdelere kapandığım,o tarifi imkansız günleri ...o bahşettiğin nadide ikramı,yetim kalbime en mükemmel hediyeni ..şimdi halen...yüreğimde..eyrettiğim o demlerin terennümü dür durmadan söylediğim.."hamdüsenalar Rabbim.. hadsiz, sonsuz..nihayetsiz...hepsi bir manada sana; layık olduğun ve dilediğin yarattığın şeylerin sayısınca ve katınca hamdüsenalar rabbim"
beni ,bedenimle,kalbimle,ruhumla ..en güzele vuslat eyledin o günden beri mükerreren...
selam sana ey vazgeçilmez Güzel....
"B e k k e.
