|
Bu konuştuğum sen misin ?
Yoksa gölgen mi?
Bütün mesele bu benim için.
Şu an duyduklarıma inanmalı mıyım?
Ve hayal kurabilir miyim senin sandığım bu sözlerle?
Ama ne olursa olsun evimin her köşesinde senin sözlerin asılı.
Onlarla kendime yeni bi dünya kurdum.
Sen olmasan da o sözler içimi ısıtıyo...
Ve bu yalanlarla yaşamayı öğrendim.
O sözleri ve evi yakıp hayallerimi ısıtacağım.
Ben artık üşümem,
Ama sen sıkı giyin;
Kandır kendini giyindiğin zırhla...
Düşersen bir gün yere, bilesin ki tek sebibi içinde bulunduğun yalanlar.
İşte o zaman çıkar üstünden at onları...
Aşk birazda çıplaklıktır.
Kendinden utanma.
Bilirsin geriye kalan yalnız sensin...
Aşk birazda yalnızlıktır.
Yürümeye davam et.
Bulacaksın gittiğin yolun sonunda.
Belki ayaklarına dikenler batacak,
Belki üşüyeceksin,kırdığın o kadar...
Kalbin hesabını verdiğini düşün.
Düşünki içine sığdıramadığın o yürek rahatlasın .
Onunda bırakması gereken zırhları var.
Önce kendinden geçmeli,
Sonrada bulmalı kendi yüzünü aynada.
Yorulduysan dinlen şu pınarın ağzında,
Bir yudum su iç.
Ne kadarda uzak değil mi geçtiğin o yolları tersine yürümek,
Bir ömrü tersten anlamak.
Korkma yinede düzeltmen için zamanın var,
Aldığın nefes kadar...