Seni yalnızlığımın hazanın da bulmuştum
Güller seninle açmış, erguvanlar sarkmıştı
Sanki hayat seninle bozkıra neşe saçmıştı
Bir anda yüreğim yekpareliğin keyfini andı
Umutlarım salkım saçaktı, seninle açılmıştı
Yanağıma düşen damlalar, yine baharı andı
Gecelerin karanlığı yine seninle anlamlaştı
Aklına geliyor muyum dahi bunu bilmiyorum
Ayak seslerin, klavyeye dokunan naif ellerin
Çayı yudumlarken nefesin ve o hissettiklerin
Gecenin sessizliğinde ki hasrettiğin şiirlerin
Boğazıma düğümlenen ayrılığın fısıltıların da
Bir kez yüzüne hasretimi bile söyleyemeden
Giderken hayalin avuçlarımda mısralaşırken
Sessizliğine çekiliyor, bir umut vermiyordun
Bu aşkın, bu sevdanın bu hazzın ve ahengin
Meşkine kanmama neden fırsat vermiyordun
Anılarınla yaşıyordun, silinmezleri anıyordun
Benim için bir meşkin kapısını aralamıyordun
Mustafa CİLASUN
