Nasıl bir gölgeydi halimi ürperten latif bir şaheserdi!
 

Bir göz ağrısıydı çektiğim hasretin sancıları
Senden uzakta günlerim inanki bir zindan hali
Hasretin ve kederin ne sancılar çektirmedi ki
Gönlümde açan o derin dalgalar anlatır ülfetini


Sen ki bir hayattın demi, şevkin ilkbaharıydın
Bir demet çiçekler saldın ve kokunla şakıyandın
Sinemin yalnız ve suskunluğunda huzur şadıydın
Hazan anılarda kalan en mübariz aşk baharıydın


Sen ki nevi şahsıyla, mana enginliğinde kalandın
İdrakte, aşkın letafetini sunan bariz sevdaydın
Sen ki sineyi saadetinde derin izler harmanıydın
Farklıydın, bir başkaydın, alıp götüren şarkıydın


Halinin derinliğinde bir baharı hazanın muştususun
Rahman engin hasretiyle seyri seferde yolcususun
Ruhun hilkati, canın naibi, ahirin saadet olgusu sun
Hale bahşedilen, kalbi nazar eden sahibinde kulusun


Beklemektesin, elhak görünmezler seyr-i âlemin de
Nağmelerin dilinde, yanlılığımın kalan şu hecelerinde
Ne özlemdi ki hayat bıraktı halimi, aşkın hasretinde
Kuraklığın pençesinde, çölün derinliğinde ki o zahire


Bu öyle bir hakikat ki aşk ki tutkunun en nadir halidir
Sinelerden figan duyulmaz gayri elem ki hani nerdedir
Hicranı saadet öyle bir hazzı endam ki sanki halin demi
Melalin hamd serinliği, sabrın güzelliği aşkın meali vecdi




Mustafa CVİLASUN