Ne söyledimse
Asla derdimi anlatamadım
Var olan muradımın
Bir tutam salkımını sunamadım
Yokluğunla yandım
Ne kadar çok yakardım
Ama sen halimi hiç anlatamadım
Sevgimi sunamam için yaklaşmadın
Aşkın ahıyla yıllarca ağlatın, hiç kanamadım
Kuşku bazen
Elbette ki güzeldir
İman bunun içindir ve serdir
Yüreğinin serinliğinde seyrederken
Söyler misin hangi iklimdeydin ve nerdeydin
Neden açtın yüreğini
Dinmeyen derdinle o vakit
Ne müşkül olan bir kederdin hasrederken
Sineme tohumlar serptin hiç düşünmeden
Ve bir anda aşkın esinini yeşerttin, halimi anlamadan
Şimdi bir kesim
Kesiyorsun öyle mi
Bir gün göndereceğim inanın diye
Yorulma sen ey güzel dilber, uğraşma
Biz nerede durmasını bilenlerdeniz, zaviyeti neyleriz
Dil senin
Sahibi olduğun yürek senin,
Geceleri yazdığın şiirlerinde senin
Muhakkak ki her bir zevk ve heves senindir
Neyleyim ki senin gibi üst perdelerden nazar eden
Ve nefeslenen tenleri ve hala güvenmeyenleri anlayamam
Bilmeliydin
Bizde de bir gönül var
Ondan daha öte bir onur kim için intizar
Katlanmadım vehimlere ve kimseye şimdiye kadar
Ne cana ve hatta bir canana yazmadım anla, senin kadar
Kalbine
Elbette ki giremem
Sen dilemedikçe erişemem
Ama bilmeliydin ki bizde de bir akide var
Ey bekleyen yar, akıbetin muhakkak ki kovalar
Sen elbette ki serbestsin ey nazlı olan yar, yakinen bilesin
Artık
Sen neylersen
Onu eylersin, ister bir kelam etmeyi istersen
Ondan da mahrum etmeyi gönlünden geçirirsen, vazgeçme
Verme bana bir selam dilediğinle selamlaşırsın, için için ağlarsın
Sen müsterih ol
Kaygılardan elbette ki emin ol
Biliyorsun ki melalimle nazar eyledim
Zaten kendimle uğraşan bir gafilim, ne yaparım
Sen sazende ve şairane hayalinle neylersen eyle, iraden senindir
Senin güvenini
Hak etmediğim müddetçe
Asla var olan nefsimi tanımam ve anlamam
İradem asıldır, adamlığımın öznesidir, kul olmak adına
Heveslerin seline katiyen kapılamam, akıl nimetini hiç yok saymadım
Aşk mı
Sevda mı, yoksa rüya mı
Bir güven sadır olmadıkça asla bakmam
Ona bir kapı aralamam, gereksiz hayallerin peşinde değilim
Etkiyle bir tuğyanı muhakkak ki yaşayamam, acziyetim olarak görürüm
Sen hiç anlamadın
Manasın da yaşamaya katlanmadın
Nedense sürekli korktun, korkuttun peki neden yakınlaştın
Sanki hayali unuttun, umudun enginliğini ruhunda hiç yaşamadın
Kaygıların
Evet, o hislerine galebe çaldı
Sevginin önüne geçti aldırmadın, merak saldın
Şimdi sen yine kendinle baş başa kaldın ve yalnızdın
Gizemlerinde mevcut zenginliği neden umursamadın ve anlamadın
Mustafa CİLASUN
