Sarmaş dolaş olan dikenler
Gönlüm de var olan mekânı bilendir
Biliyorum ki
Feryatlar bir nafile
Figanlar sessizliğe çekendir
Hissedince
Derinliğimi silkeleyen
Tercih edilen türlü biganelerdir
Kimseye
Kızmayın ve sakın
Çok görmeyin işte biçareyim
Şimdi
Çulsuzum ve gamsız
Sırnaşığımla bedbin bir arsızım
Varlığımda
Ar’ı çoktan unuttum
Tükenince cihan da çok yalnızım
Kendi
Kalbine bir çareyi
Bulamayan bahtsız hesapsızım
Artık
Unuttum sevmeyi
Yozluğumla ben gamı neyleyim
Siz
Durmayın sevin
Sevinin, yalnız onun kadri bilin
Sakın
Can’ı canan’ı vicdanı
Kendi nefsinize amade etmeyin
Muhakkak
Onun kıymeti bilin
Saygıyı hak edin sevin ve sevilin
Ben
Diken’e de razıyım
Vermeyin güller içinden bir gül’ü
Şimdi
Ruhum perişan
Bu halimle anlayamam bülbülü
Sevgi adına
Ne revanı, canı, gülü
Ve hatta bülbül, sümbül güzelliğini
Ruhuma
Mana katan o yâr
Bir kul olduğunu bilmesi ne yücedir
Nazar
Ettiğim keyfim,
Enaniyetim, eğildiğim şu nefsim
Benim
Cazibe merkezim
şekliyet her zaman önceliğim
İnsanı,
İnsan yapan kanaati
Erdemi bilmesi ancak idrak iledir
Emanetteki
Can da, canan da
Ve hatta kız da tükenmeyen naz da
Her şey
Mana ile değerlidir
O vakit ne bulunmaz bir hazinedir
Lakin
O gönül aç ise
Hazine ne yapsın elbette yetersizdir
Mustafa CİLASUN
