Gül hiç kokmaz mı, melul hali gönülleri bulmaz mı, aşk malikine ait bir esini ilhamdır
Hakikat ne zamana kadar suskun kalacaktır, farkını idrak etmeyen can, nefesi heyecandır
Zafiyet niye vardır, iradi olmak neden bukadar uzaktır, tercihler mühlete adanmış gamdır
Kalp ki lekeyi barındırmaz, vicdanla arasını açmaz
Ruhun hiç kork ma bigane kalmaz, aklın istikametini şaşırmaz, idrakin alıklaşıp bakmaz
“Su testisi su yolunda kırılır' derler lakin neden hakkıyla kırıldığını merak ederek sormaz
Korkuyla barışık yaşarlar, merakı emanete bırakırlar mizan kim için muhakeme olunmaz
Sanki namaz kılıyorum, anlamaktan mı korkuyorum
Neden okuduğum sürelerin manasına uzak kalıyorum, kitab-ı celili böyle mi anlıyorum
Anlamadan nasıl bir hülya içinde yaşıyorum, o an cenneti parsellemek için mi yaşıyorum
Bu kadar kayıtsızlığı hangi ahvalin, esaret içine girmiş bir mananın kalbiyle ayıklıyorum
Bir duygusallık seli oluşuyor, romantik olmak gerekiyor
Lakin her geçen zaman içinde edep fakirleşiyor, eline telefonu alanı özgürlük kaplıyor
Sıkılmak nerde kaldı, her tarafı sanki bir aptallık kapladı,seviyorum demek ne aldatıyor
Aldanmak için kim yarışıyor kalbin rekabeti olur mu gönül bu irfansız olmak yakışmıyor
Beden sahibinin emanetindedir, leke ne müşkil iştir
Yoksa akıl ve idrak niye tevdi edilmiştir, kalp ve ruhun nidasını bilmek kimlerin işidir
Nebat masumdur, mahlukattan olan hayvan akılsızdır, insan mükerrem sıfatı için vardır
Can öncelikle kime ait olduğunu idrak ederek, emanetin farkına varır, yol ancak vuslattır
Canan olmak ne kadar kolaydır, sanmayın aşka adaydır
Aşk elhak bir hakikattır, vakit için ardır, o an için zamandır, aldatmak için nasıl nardır
Hissetmeyen, idraki öncelemeyen insan hangi iklimin farkındadır, akıl sahibi mizandadır
Can, cananı için, kalbi nazargah kimin için seçim hesapsıs bir nefse o hülyalar hezeyandır
Mustafa CİLASUN
