Nasıl güvenir, gönlümü hicrana hasrederim!
 

Birgün kapanacaktır gözlerim
Günyüzüne hasret ümitlerim, hüzün nağmelerim, buruklaşan kalbim, suskun mecalim
Nasıl bir bilmeceyim, anlama muhtaç olan bir lehçenin içinde mi inlemekteyim, neredeyim
Hangi emelin peşinden gitmekteyim, varlığımı gerekçesiz tercihler ilemi derdest etmekteyim




Neden halin demiyle iktifa ediyorum
Kalbin inşirahından çok uzakmıyım, gönül kapısı nevakit açılacak hangi yüzle ummaktayım
Niçin secdede tarumar ahval yaşamaktayım, teslimiyet ne demek olduğunun farkındamıyım
Niçin kalbi haşyetten bu denli uzağım, keyfiyet için aranan virane bir adamım neye razıyım




İçimde bir sabinin ümidini taşımaktayım
Kanaati ne kadar anlamaktayım, çaresizliği sabırda mı bulmalıyım, sevgiyi ne yapmalıyım
Kimden medet umarak kalbimi kuşkusuz, koşulsuz bir eda ile açmalıyım, kime inanmalıyım
Feryat edeni duymamalıyım, ne derleri sinede mi saklamalıyım, kimden aşk ile korkmalıyım




Neden nefesler bu kadar beklenti içindeler
Gönül ummandır, hangi lisanı şehrederek farkı fark ettiren lahzayı aşkla bilmektedirler
Niçin nefsi taranelerden vaçgeçmezler, fikretmek için kitabı celilin idrakiyle bütünleşmezler
Tüketmeyi ne kadar marifet telakki ederler, ahbap çavuş ilişkisinde nasıl muhabbeti beklerler




Neden içim acıyor, göçmeler anbean şakıyor
Fersiz gözlerim neye bakıyor, kalbim nafile yere feda olmanın mahzunluğunu yaşıyor
Efradım bu hakikati ne kadar biliyor, bir beklenti içinde gözlerimi derinden niye süzüyor
İdrakim mi lal olup göçüyor, irfan neden kalbime umut zerkketmiyor, hicran alıpta gidiyor




Mustafa CİLASUN