Umut yumaklarımın serencamında, sırlarımın hicran yağmurlarında
Kuşatıyordu duygular, açıyordu bir dem içinde bahar
Kalbimin en uçra köesinde bir yangın var, gözlerim ağlar, sineme kar yağar
Bir sessiz sevdanın izlerindeyim
Sanki isimsiz mektup misali, adresi ne kadar belli, ruhumun hüzün lahzasında kederliydim
Neden itiraf edemiyorum, bir suçlu gibi gizleniyorum, reddedilmey mi istemiyordum
Hiç bilmiyordum, dümeni kırılmış bir gemi misaliydim, açık denizlerin sessizliğindeydim
Neden kabuk bağlamıyordu umutlarım
Nasibin ilgasında sabırla hihmete ram olacaktır mıdır bahtım, ışığı niçin karanlıkta ararım
Esin erişiyor halime, mukadder olacaktır elbette kalbin inşiraha olan halisliğinde yanarım
Ne kadar vaktim varsa, aşk ruhuma şevkin sürurunu sunan feyz olunca ağlarım
Gözüm yollara takılıyor ve umutlanıyor
Yıllar var içimde yitik zamanlar ruhumun bizarlığına sesleniyor, merak etmemi diliyor
Yazılmaya hasret kalan ne kadar manam kaldıysa, bir yara misali yüreğimi sızlatıyor
Aynı mesafede olmamak, duyguları anlatamamak, hasretiyle yaşamak ağır geliyor
Ne vakit aklıma gelse, bir sessizlik alır içine
Hikmetini hiç bilmeden telakkilerimde zikrettiğim hal ve ahvalim aşkın latifliğini hissedince
Dil susuyor, aklım mananın derinliğinde aranıyor, iradem teslimiyeti hatırlıyor kendince
Ben ve sen müddeti nefesin lahzasında aşkın hakikatine erişip nefsi vuslatı hissettikçe
Mustafa CİLASUN
