Umut içinde yoğrulup, sabrın susuz bırakan, sineyi yakan acısıyla susuyorum
Niye bir hicran yolculuğuna çıkıyorum, bahtın insicamında sükutu yudumluyorum
Yoksa mağdur olan, kalbi perişanlık yaşayan, ruh yetisinden korkan mı oluyorum
Neden korkuyorum
Umutlarım ufkumu aydınlatmıyor, yüreğim niye hüzünle bir müsavilik yaşıyor
Zihnim, izanıma geçit vermiyor, vefasızlık neden bu kadar sineme acıyı ekiyor
Gün biyiyor, gecenin zemheri yaşatan üşütmeleri başlıyor, niye içim hala acıyor
Yüreğimden ümit çıkmıyor
Şevk halime ne kadar yabancı geliyor, bir sevinçle ruhuma geçit bahşetmiyor
Yollar nazar ettikçe ,içime hasret sızısını bırakıyor, neden sinemden yaş dökülüyor
Gönlüm sessizlik içinde burukluğa adımlıyor, gün açmaya başlıyor ümit durmuyor
Herzaman bekleyeceksem
Umudun letafetinde yeşermek için gül-i nihal için yüreğimi hasretmeyi bileceksem
İlim ve irfan için aklımı bir muvazene içinde hakikatin rahlesine aşkla vereceksem
Umutlanmalıyım, öteyi ruhun sevdalaşan ummanında yaşamalıyım, ayılmalıyım
Ser verip sırrını ifşa etme
Ne derleri ve hatta bahaneleri, bir önyargı içinde nefeslenmeyi sevgiyle birleştirme
Hal dilinde rafine olmakyı, ruhun ve gönlün sedasında aşkı muhabbeti anmayı dile
Şekliyeti asla önceleme, bir cazibe merkezi olmak için nefesini hasretme, aşkla iste
Mustafa CİLASUN
