Gözlerimde ne kadar yaş varsa, durmaz sessizce sinem ağlar
Dilim anar, gönlüm suskunluk içinde korlaşarak coşar, umut sürur bir arar
Hicranım bu demde başlar, hasret bir başka bahar için sabrı anar, bahtımdır ey yar
Bir dünyam var, ruhumla yaşar
Ne kadar merakım ve meramım varsa onun feyziyle umuda koşar
Ne koşulsuz bir hevesin var, ne müddeti idrak nefesin halim için kar ey yar
Dilim dönmez ama gönül iklimimde hüzün bir başkadır, bir kanaattir içimi yakar
Susmalı mıyım, hiç anmamalı mıyım
Yar için, aşk halin demi diyorlar bilmem ki niçin, arzular vehimler mi için
Aklım vazgeç diyor, iradem direniyor, kalp sessizliğini koruyor, umutla bekliyor
Ne kadar efkâr varsa, sessizliği ne bürünüyor ve ya sabır diye bahtını nefesleniyor
Artık halimde bir takat kalmadı
Yıllara sâri umutlarım yanıma kar mı kaldı, yar ne kadar gönlümü anladı
Nefesin feyzi, niyetin bekâreti, umudun latif olan hali niye sinemde yoksul kaldı
Garip olmak inanıyorum ki halim için mukadderattı, çilem bu manada kalbe ardı
Boynumu büktüm, çekildim
Kalan nefesi artık bir mevta niyetiyle salacağa havale ettim, niyetlendim
Gönlümü dürdüm, ruhumu hicrana verdim, sanki yaşarken dahi toprağa girdim
Kuytu köşelere çekildim, sessizliğin latifliğinde hüzünle bütünleştim ve eridim
Mustafa CİLASUN
