Ne umutlar sükuna eriyor, ne merakım dinmek biliyor
Elem yüreğime kar yağdırıyor
Gece düşlerimde fırtınalar estiriyor
Ne bir hal kalıyor ve bahtım umutla gözyaşlarını akıtıyor
Ey yar kelamın kadrinde suskunsun bilirim
Nefesin izzetinde fevkalade naif bir ülfetsin kalbimde hissederim
Lakin neyleyim ki bahtım için çaresizim beklerim
Gözlerinden dökülen sevdayı saklamamanı gönülden dilerim
Niye hasret çekerim, lütfunla inayete erip süruru hazla nefeslenirim
Bir umut ki solmasın, zemheriyi koklamasın
Bahar misali gönlün münbit topraklarında açararak aşkla anlamlaşsın
Sinemde bir uhte olarak sancılar yaşatmasın
Yıldızlar misali gönle aksın, nağmenin tınısıyla sevdalaşsın
Mızrap halikatin vecdini halinde yaşatsın
Ağlamak ne müşkülmüş meğer bilemezdim
Çilenin sevdasını terennüm ederek vuslatın firkatine ram ederdim
ne bir ah çekerdim ve ne de bir keşkeleri ziyaret ederdim
Bahtıma boyun büker nasibim için elhak sabrederdim
Aşk, halin demindedir der, göçer giderdim
Mustafa CİLASUN
