Gözlerimden sine-i melalimi okuyordu!
 

Fark edememiştim biran
Dalgınlığın basamaklarında sakince soluklanıyordum
Kimsenin ve hatta esen yelin tesirinde kalmadan adımlıyordum
Halimi yeksan eden ve yoran vakayı sorguluyordum


Etrafımda salınan kuşların
İnsan olupta ruha bigane kalmayan umutların
Yaşamak adına soluk soluğa kalışların hengamesindeydim
Derdim nasıl düşüneceğime vasıl olup ferahlamaktı


Bir an tökezledim ve şaşkınlık yaşadım
Düştüğüm komik halin vehmiyle etrafına şöyle sessizce baktım
Şakınlığımın arttığını fark ederek yeniden bir kez daha taradım
Halime nazar eden ve hayli dertlenen nefesin garipliğiyle uyandım


Öyle bir bakışı vardı ki
Yüreğimin söküklerini şehrederek kelam etmeyi diliyordu sanki
Yeniden ve hasseten dikkat kesilerek rikkatimle aklandım
Evet, bakarken kanayan yarayı fark eden bir revandı okuyordu


Anlamıştım zahirin dilinden söz etmiyor
Heveslerin kavlinden nefeslenerek kalbine sanki ihanet etmiyordu
Ne yapmalıydım bilmiyordum, çaresiz açıkta kalmıştım
Gözlerin bu denli vurgun kılacağını anlayamazdım


Yıllara sari ağlaman dinsiz diyordu
Çilenin sürurundan azat olmak için uğraşma yaklaş istiyordu
Dikenden ve kurumuş kalbin eşkalinden umudu kesmek sana düşmez
Rahmet devam ettiği müddetçe umutlar solgunluğa havale edilemez demişti



Mustafa CİLASUN