Ne kadar sakınsamda aşk esini ruhumda!
 

Alıp götürüyor bazen sessizliğin ocağına
Sessiz kalbin penceresinden ve gönlün derinliğine nüfus ederken
Halin senasını,insanın vefasını,ömrün hicranını aralıyorsun
O an ve geçip giden zamanın ahında hüznü soluyorsun


Ruhuma yaklaşan ilhamın arında
Aklıma hitap eden,irademi yeksan eden safhaların narında
Nefsimin açmazları ve kalbimin yorgun melali
İçime acı veriyordu ve sualler sıralanıyordu


Niye bu kadar bedbinlik hali kuşatmıştı
Yaşamaya mecbur olduğum insanlık verdiği ahdi unutmuştu
En kutsi beldeler ve talan edilmiş gönüller masummuydu
Niye kalbin sahibi ve arzın banisi aşkla anılmıyordu


Oysa esrarın perdesi aralanmıştı
Müjdenin en letafetlisi takvaya hasredilmişti ne değişmişti
Belirsizlik ve isteksizlik kalplerin derdimiydi
Peki, o vakit akla nasıl bir gerekçeyle nazar edilmeliydi


Mazinin puslu sayfaları tozlanmıştı
Ne hakkıyla tarihin talimi vardı ve ne de sosyolajikhakikatler
Devşirme adına ne varsa ve nesilleri uysallaştırmak maksat olunca
Türlü bahene ve taraneler ihdas edilmiş olarak sokaktaydı


Millette panik ve korku hakim olmuştu
İllegalite adına ne varsa hoyratça kalplerin işgaline koyulmuştu
İnsan ve zafiyet içinde nefes alan can yıllarca çileyle uyutulmuştu
Nafakayı temin adına ne varsa adeta şeri hukuk olmuştu



Mustafa CİLASUN