Gün bütün yalnizliklarini üzerime yigarken bütün ayriliklardan beni sorumlu tutarken günesin batisina engel olmak istedim sucsuz oldugumu göstermek icin ama olmadi yapamadim günes batti ve kapkaranlik örtüsüne büründü gün sordum kendime benmiyim gercekten suclu benmiyim ayriligin sebebi yada hasretleri baslatan….
Gece karanligina dargin belkide günesi özlüyor gün ama bilmezki her aksamin bir sabahi var her batan günesin yeniden dogmaya hevesi var. Gün agliyor ayriliklarin ardindan geceleri belkide dislandigini düsünüyor belkide icine kapanik bir sekilde susmayi tercih ediyor ama yine düsünemiyor hasret ayriliklarla dogar ayriliklar sevdalari pekistirir sevdalar gitmelerle degerlenir… yalniz degildi gün sadece günesin batisi lazimda dogaya aksam sefasi gece karanligi ve hayat uykusu… her baslangic sonuca biraz daha yaklasmaktir aslinda günes bile güne küsüp yuvasina cekiliyor gün batan günesin ardindan agliyor ayrilik doguyor ayrilik… yar icin batan bir günes degil herzaman icin üzerinde parlayan hep onun icin dogan bir günes oldum, oldum da yar``in sevdigi olamadim, karanlik cöktü günlerime onsuzluk meger umutsuzlukmus meger gün hakliymis üzülmektee…