Hersey susmus boyun egmis halime aciyordu sanki. Gözümden dökülen iki damla yas, tabi aglamiyordum rüzgardandi. Yüregim kaniyordu. Susmus dinliyordum o mahur güzeli.
Suclu o degildi elbette. Kendi umursamazligim , zamaninda sevginin kiymetini bilemeyisim , kendimi tatmin etme gayretlerim ve kiskanligim, yani bendim tüm benligimle hatali olan.
Susmustum , göl kenarinda son kez ellerine dokunusumu , sert rüzgarda sacinin dansini , al al olmus yanaklarini , billur gibi parlak ve keskin gözlerini almaliydim kalbimin en derin yerine.
Ayrildik , yara bi ic kanama gibi basladi , öncesinde hissetmedigim bir sanci, bir sizi oldugum yerde birakti beni. Ölmeden önce insan tüm gecmisini hatirlarmis , bu sehirde onunla gecirdigim anilar geldi gözlerimin önüne. Ne kadar renkli , ne kadar canli gecmis meger. Bir yildiz gibi kayip gidince farkina varmistim yazik. Oysa tüm yeminlerimi bozarak sevmistim. Tehlikeliydi biliyordum , gönlüm kapilmisti bir kere. Yokus asagi kontrolsüz giden bir arac gibiydim artik . Ya bir el uzanicakti cekip cikartacakti beni yada sonu belli olmayan bir yolda yüregimde sizi , aklimda sevgili gecip gidecektim…
Sus yeter söyleme terkedip gitsen bile bilmek istemem
Sus sus bir tanem sus yalvarırım konuşma artık söyleme
Garip oldu yüreğim gidince
Tutkumdun benim delice bir tanem
Ne çok hasret saklıymış bir günde
Aklım takılmış sevgine yüreğine anladım şimdi
Gel deneyelim yeniden
Boşverelim geçmisi eskiyi
Sevgimiz yeter