Bugun sabahi görmeden uyudum ve yasanabilir bir özlem ile anilarima kucak acarak uyandim .
Yaptigim planlar gereksiz veya bugun icin ihtiyacsizdi.
Benim yasadigim yerde asiklar tepesi olmadi sevgililerin dolasip elele yürüyecekleri bir yer de olmadi.
bu soguk karmasada yapilmasi gereken olanlari yasamakdan ibaretti ,bugun o saatte yataga yatmasaydim tabiki .
Hep birseylerin özgürlüklerinden bahsettiler bana mesela
düsünce özgürlügü,
yasama özgürlügü,
ve bu özgürlüklerin icersinde cok büyük limanlar yokdu ben hic varamadim o limanlara cok büyük dalgalar vardi
arasinda denemedim ,
varsin böyle olsun dedim.
Benim özgürlügüm bir mahalle macinda düsünmeden calim atabilmekti,
arka bahcede bilyelerimle oynamakti ama o bilyeleri cokdan caldilar ve
Günes daha batmamisti,kuslar hazirliklarini yapmis son ucuslariyla seyreylerlerken,ben düsüncelerimin icinde bunalmis anilarim ile beraber üsümüstüm bunlar hepsi anilarin yanilsamalarimiydi bilmiyorum ama düsündügüm bunlar idi….

Burda asiklar,sevgililer,yarenler yok ama bildigim tek bir tepe var anilarim orda rüzgar olup esiyor, sayet bu rüzgara yakalanan biri olursa benim oldugum yerdede bir asiklar tepesi olacak…

Yine bu aptal ve sabitlenmis düsünceler canimi acitmakdan dahada ileri gitmiyor

Sacma sapan bir yalnizlik aksaminda gün dogana kadar bir hayat beni bekliyor bugun günesin isigini görmeden uyumuyacagim nedeni ise sadece anilar…