Her Muhacir Umutla İnsanlaşır, Yoksa Nefse Adanır…

Yar…
Söyleyemem
Duymanı hiç istemem
Senden böyle bir fedakârlığı bekleyemem

Hayat
Dediğimiz dünya
Ne kumardır, ne de bir oyundur
Kendini bilen için ne müstesna bir umuttur

İnsan
Her ne yaparsa
Nasıl bir tercih içinde bulunursa
Akıbeti arif olan için ortada, nafile oyalanma

İnsan
Hülyalar baharında
Düşler sahrasında ufkuyla yaşar
Lakin içinde bulunduğu şartlar birden yakalar

Ya kısmet
Diyerek, tedbir ve aklı
Zan üzerine inşa ederek umut olmaz
Heva ve hevesler için umutlarda tırpanlanamaz

Kul
Rabbine bel bağlamalı
Onun “oku” emrini çok iyi anlamalı
Miskinlik ve zillet içinde umut dondurulmamalı

Ruh
Bilinçle anlam kazanır
Bilinci kapalı molan için akıl ne işe yarar
O an kalp sadece beyne kan pompalar, can yaşar

Evet,
Dertler illet olmamalı
Hata ve yanlışlar için baht suçlanmamalı
Kul her tercihini yerinde düşünerek ibretle almalı

Bilinç
Ne kadar gizli bir derya
Her lahza sanki içinde birer muamma
Sosyal şartlar her ne kadar kaderin olsa da yılma

Yürek
Gücüne inan ve iman et
Şevk ve muhabbetle ilme irfana iltica et
Her muhacir umutla insanlaşır, yoksa nefse adanır…

Mustafa Cilasun