Kaç defa annemsiz kutlamaktayım.
Veremediğim bir kırmızı gülle
Acılar içinde kıvranmaktayım!!!
Kolları sarmaşık, yüreği aşktı.
Sabırla, höşgörü tercihi şıktı
Babama deliler gibi âşıktı.
Öyle bir aşk için zorlanmaktayım.
Kırmızı gül onun için Uhuttu.
Onu hep bağrında, başında tuttu.
Resül hasretini öyle avuttu
Şefat bulduğuna inanmaktayım.
Sanmayın anışım bu özel günde.
Sevinçimde olsun yahut hüzünde.
Aklımda, dilimde, her an gönlümde
Kanıyla, canıyla yaşamaktayım.
Babalıkta yaptı kaç çocuğuna.
Neler vere bilsek azdır uğruna. –
Vakıtli, vakitsiz sık sık ruhuna
İhlâsla, ifatiha okumaktayım.
Benimde çocuğum, torunlarım var
Ayrı ayrı derdi, sorunlarım var.
Hoşgörü, sabırla yorumlarım var
Akıp, giden zaman ırmagındayım
Sacına hayrandı salkım söğütler
Gözünde hazır bulutlu hüzünler
‘Rehberim olur’ verdiği öğütler
Halen ellerine tutunmaktayım-
Anınca hüzünlerle doluyorum
Anılar içinde kaybaluyorum.
‘’Hak emri’’ deyip sükût buluyorum
İnnalillahi’yi anlamaktayım.
Dünyada annesiz çok buyuyen var.
‘Doğalı’ anneyi geremeyen var.
Görüştürülmeyen, görüşmeyen var
Acaba hissimi davranmaktayım?
Babasız doğdu, Annesiz büyüdü
Ümmetin önünde örnek yürüdü.
Korkarım sevgimi riya bürüdü
Her iki dünyamı yıpratmaktayım...
Boğazından kesip bizi beslerdi
Masalla dünyamı renkler, süslerdi.
Büyük bir adam olmamı isterdi
Sıcaklığını hep aramaktayım....
‘Uyuyup, büyüyüm" ne çok isterdi
Geçiksem uyumaz yolda beklerdi.
Geldiğimde Allah’a şükrerdi
O korkuyu bugün yaşamaktayım
Kabrine bıraktım belenmiş gibİ
Dünyada ilk, tek, son ölenmiş gibi
Bir bıcak ki yeni bilenmiş gibi
Hasreti içimde yıpranmaktayım..
Hayalimde durur hep kefeniyle
Melekti adeta beyaz teniyle.
‘Hoşcakal’’ demedi bana eliyle
Üzülüp, üzülüp kahrolmaktayım
ORHAN AFACAN
