Sen içerdeyken ben

Sinemalara gittim

Bütün filmlerini seyrettim

O sevdiğimiz artistin

Sen içerdeyken ben

Vita kutularında çiçek yetiştirdim

Sokakta top oynadım çocuklarla

Ayakkabılarımı eskittim

Güneşe karşı durdum sabahları

Geceleri bir başıma yıldızları bekledim

Annenin gönlüne su serptim

Aldırma dedim aldırma

Bir şarkı söyle bir dilek tut herkes için

Bir ada rüzgarı gibi

Sürtünerek geç hayata

Bir sarmaşık gibi tutun

Ve değer ver hatıralara

Aldırma dedim

Sen annesin, aldırma



Sen içerdeyken ben

Kiramı ödedim pijamalarımı giydim

Haber bültenlerini izledim

Gazetelerden kupon kestim

Sen içerdeyken ben

Sigara içtim, öksürdüm

Otobüse bindim

Fotoğraflarımıza baktım

Acıyan yanlarımı körelttim

Deniz kıyısında yürüdüm

Manavdan soğan aldım

Yeni çıkan şarkıları dinledim

Kafeste beslediğimiz kuşu saldım

Islık çaldım

Sen içerdeyken ben

Hep uyandım, sayıkladım

Kanadım boyuna

Takvimler aldım

Her gün bir yaprağını kopardım

Deli ayrılığın



Sen içerdeyken ben

Gömleğimi ütüledim

Sobada elimi yaktım

Bir şiir yazdım

Bir hercai menekşe aldım çiçekçiden

Hani o alnına kader değmiş

Hani o dudaklarına deniz tuzu dokunmuş

Hani o erken vurulmuş

Gençliğimiz gibi dağıldım

Sen içerdeyken ben



Bir adını söyleyemedim

Şöyle bağıra bağıra

Bir yüzünü göremedim

Görüş günlerinde

Bir de eline değemedim

Bir de yüreğine

Şöyle kucaklayamadım bir de

Ölümüne



Sen içerdeyken ben

Kapı kapattım, pencere açtım

Mutfakta oyalandım

Kanepede yattım

Hatta bir yolluk aldım odaya

Çok ta kulak asmadım

Çokta koymadı bu bana

Alt tarafı içerdeydin

Alt tarafı bir yanımı alıp götürmüştün

Bir yanımı

Yani adamlığımı

Yani gözlerimin ferini

Yani canımı

Alt tarafı şarkılar ölecekti

Alt tarafı kanayacaktı kalbim

İşte sensiz

İşte nefessiz

İşte kimsesiz bir sesti alt tarafı

Her tarafım



Yıldızlar yine oradaydı oysa

Yazdıklarım

Gözden kaçan o defter yapraklarında

Boşver 128

Hayat bir gemi

Yürüt onu göreyim seni

Boşver 128A

Boşveriyor ya

Aldırma reis

Reis aldırmıyor ya



Bir adını söyleyemedim

Şöyle bağıra bağıra

Bir yüzünü göremedim

Görüş günlerinde

Bir de eline değemedim

Bir de yüreğine

Şöyle kucaklayamadım bir de

Ölümüne



Sen içerdeyken ben

Vitrinlerin önünden geçtim

Minibüs duraklarında bekledim

Simitçilerle yarenlik ettim

Üstüme bir ceket aldım

El tezgahlarında kitaplara baktım

Sen içerdeyken ben

Hiç oturup ağlamadım

Hiç karartmadım umudu

Hiç bulandırmadım onuru

Öyle dimdik durdum ortada

İşte burada ulan işte burada

Böyle burada

Hiç yıkılmadan

Hiç utanmadan

Ve hiç unutmadan



Sen içerdeyken ben

Gülen resmimi yaptırdım

Sokaktaki ressama

Her zaman yaptığım gibi

Buzdolabını ayağımla kapadım

Parkların banklarına adını kazıdım

Adını kazıdım duvarlara

Adını, adımın yanına yazdım

Hiç unutmadım, utanmadım

Korkmadım

Parmaklarımı şıklattım Fidayda'da

Hani vardı ya

Fidayda'da hanım kızım Fidayda

Gelip geçen her tren bağırtısında

Kalkıp aynaya baktım sonra



Sen içerdeyken ben

Perdeleri hiç kapatmadım

Hiç bakmadım arkama

Başını ellerinin arasına alan

Üç-beşinin arasında olmadım

Öyle bıraktığın gibi

Öyle yaşadığımız gibi yaşadım

Sen içerdeyken ben



Bir adını söyleyemedim

Şöyle bağıra bağıra

Bir yüzünü göremedim

Görüş günlerinde

Bir de eline değemedim

Bir de yüreğine

Şöyle kucaklayamadım bir de

Ölümüne

Sen içerdeyken ben…