|
Şehit Yusuf'a Gün batiminda Bir bag bozumunda Havada kasvet Yürekte hasret var. Rüzgârla dans ediyor altin renkli basaklar Hangi kulak isitmez Huzur dolu o ritmi, Mola verip orkestra Bir melodi bittimi Yorgun ama mutlu Dinlenirken basaklar Umutsuzlugu asip Umuda kosacaklar... Yel eserken Kible’den yayilip agir agir Bir ney sesi yükselir semaya perde perde Salinmaya baslar Aheste mi aheste. Bir dervis edasiyla kiyama dikilirler Ya Allah Ya Bismillah Secdeye egilirler. Bu virt ile büyüyen bir zikir halkasinda Onlarla bütünlesmis Nur yüzlü Ayse ana! Oglunun özlemini basaklara bagladi. Çig düsen sabahlarda Onlar ile agladi. Bag bozumu Hasat mevsimi, Hazan mevsimi. Ayse ana için. Hasret mevsimi... Gün agarirken safakta Bir tek basak bile kalmayacak ayakta. Elbette bu bir sonun baslangici olacak Nice yoksul karnini ekmekle doyuracak. Cemre düsüp topraga yeniden Tohum filizlenecek Yeserip boy atinca Asker Yusuf gelecek. Fidan boylu, Güzel huylu, Ayse ananin gözünün nuru. Bir tanesi Yusuf’u Asker oglu. Gelinlik kiz bakardi El altindan Köyünden Evlendirecek Dügün edecek Yusuf’un mürüvvetini görecek. Düsünürken bunlari tatli bir rüyaya daldi. Keklikler ötüyor sis çöken yamaçlardan Bir Yusufçuk seslenir Asirlik agaçlardan. Daglarda mis gibi kekik kokusu Keklikte Avci korkusu. Bazan sessizligi dinler susarak Bir dal kirilsa, Yada kipirdasa bir yaprak Yüreginin sesi bozar sessizligini. Anlatmak için son bir kez çaresizligini. “Kim O..” Diye haykirir ana keklik. Anlar onun korkusunu Yusufçuk, Ölmedi ya erkeklik Cevap verir “Benim.Korkma.Yusufçuk,Yusufçuk.” Hava puslu Avci pusuda Yusufçuk Son uykusunda... Gün batiminda ve bir bag bozumunda Hava puslu mu Puslu. Kulaklarinda patlayan tüfegin yankisi Yüregini parçalayan ölüm korkusu. Aradi, Seslendi Ana keklik Bulamadi Yusuf’u Süzülüp gök yüzüne Kanat açti tanriya Kahramanlar yatakta Uykuda ölmezdi ya. Çaresiz Yuvasina Yavrularina döndü. “Yunus’ca yasadi ve Yusuf’ça öldü.” Dedi. Geride birakti Yusufçuk Anlatilmaz bir aci. Ne istedi Yusuf’tan Bilmem ki hain avci. Muallâk Zihinlerde Anlamsizca bir soru: Ne ates yakti alevi, Ne su söndürdü koru Yorgun Yasli yüregi Dalmisti ki uykuya. Rüyanin ortasinda Siçrayarak uyandi Zavalli Ayse ana. Bogazinda dügümlenmis nefesi Kulaginda çinlayan Oglu Yusuf’un sesi “Yandim anam mm...” Titreyen dudaklariyla yakardi! “Allah’im bu aciya dayanamam! Sen Yusuf’umu, Sen oglumu esirge. Kina yakip eline Davulla, Zurnayla gönderdim askere. Yusuf’um daha çok genç Ne olur, Ölmesin Yigidim yuvasina Tabut ile dönmesin. Al Gözlerim görmesin. Ben öleyim de Tek Yusuf’um ölmesin.” Göz yasina karismis anlindan akan teri Titreyen elleriyle Siyirdi perdeleri Günesi aradi Gece karanliginda. Tufanlar kopuyordu Bahtsiz yalnizliginda. Yerinden firlayacak gibi çarpiyor Kavrulmus ana yüregi Ölmeden Yusuf’unu görebilmekti, Onun bütün dilegi. Kirpmadan gözlerini Diredi karanliga. Karanligin ötesinden Gelecek aydinliga. Gecenin sonunda Sabah, Bu yolun sonunda yine bir yol Su dagin ardinda bir dag daha var. Umutla bekleyecekti Oglu dönene kadar. Dudaklarinda dua, Ruhunda elem Hüzün. Sabahi yok mu, Ya Rab Bu gece neden uzun Heyhat. Bu gece bitmeyecek Hiç sabah olmayacak. Ayse anam, Bahtina, Hiç Günes dogmayacak. Bu Gece degil anam! Gözüne inen perde “Yigit oglun Yusuf Sehit oldu askerde.” “O, Bizim de Yusuf’umuz Serefimiz, Namusumuz ve ebedi gururumuz.” Sesin geldigi yana yönelip Ayse ana Uzatarak elini Dokundu sapkasina. Titreyen elleriyle omuzunu kavradi, Konusanin komutan oldugunu anladi. “O benim ciger parem, O benim ruhum, Canim! Anlat Nasil oldu Ne olur komutanim.” “Yusuf bizim bölügün en kahraman neferi Bütün arkadaslari onu Inanin çok severdi. Cudi Dagi’nda bir gün Böyle bir aksam üstü Terörist takibinde Asker pusuya düstü. Yola hakim bir yere mevzilenmis hainler. Bunca kana doymadi Gözü dönmüs caniler. Yagmur gibi yagiyor, Basimizdan mermiler Son mermiyi silaha Bismillah diye sürdüm. O an, Siperinden bir ok gibi firlayan Sehit Yusuf’u gördüm. Cudi, Cudi olali Böyle nida duymadi. Yusuf’un, Allah sesi, Daglarda yankilandi. Elindeki bombanin çekiverip pimini Baslarina çökertti Ayilarin inini. Bizi kurtardi ama Kendisi sehit oldu. Rütbelerin en yücesi Sehadet onun oldu. Ne mübarek anasin ki Oglunu sehit verdin. Bu gün dogan ogluma Onun adini verdim. Benim oglum Yusuf’ta vatana feda olsun. Sehitler ölmeZ anam Vatanimiz sag olsun. Karanligin içinden karanliga bakarak Görmeyen gözleriyle Etrafi tarayarak Yusuf’u Yusufçugu düsündü... Hafifçe gülümsedi. Bir nur indi yüzüne Ana keklik misali Kanat açip tanriya Gökyüzü’ne yükseldi. “Yusuf’um, Sehidim” oldu, Onun en son sözleri. Yigilip kaldi garip Ve kapandi gözleri. Gün batiminda Bir bag bozumunda Hava puslumu puslu Kallesler yine pusuda Yusuf ile Ayse ana Ebedi uykusunda. Celal Odabas |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 11:17 . |
2000- 2025
Tüm bağışıklıklar ve idelerden bağımsız olan sözcükleri sarfetmeye mahkumdur özgürlük