Seni Vurmaya Gelen Kurşuna Benim Adresimi Ver Ey Çocuk!
Sana yazıyorum bu mektubu ey çocuk! Sen özvatanının bombalar altında kanadığını izlerken,ölüm korkusu çekerken, silah seslerinden dalamazken derin uykulara,ben sana mektup yazıyorum...
Kelimelerim yetmiyor, gözyaşlarımı zorluyorum akmıyorlar. Yüreğimin dehlizlerinde derin bir acı, yanardağlar lavlarını aktarıyor kalbime. Herkese kırgın bir çehre ile suskun dolaşıyorum etrafta.
Niçin sustuğuma kimse anlam veremiyor, niye sustuğumu anlamıyorlar.
Biliyorum bana dargınsın, biliyorum senin için hiç birşey yapamıyorum. Elimden dua etmekten başka bir şey gelmiyor.
Korkuyorum...Öksüz kalmandan, yetim kalmandan, kollarını, bacağını,yüreğini kanlar içinde bir yerlerde unutmandan korkuyorum. Seni gönlü yaralı bir güvercin gibi ortada bırakmalarından çok korkuyorum.
Merhameti yoktur ki serseri kurşunun, acımazki sana...
Cemre niyetine yere sererler narin bedenini, yağmurlar yağar üşürsün, ağlarsın, kimse tutmaz küçük ellerini.
Hangi şefkatli kol sarar seni, kim merhamet öpücükleri kondurur gözyaşlarına aşina yanaklarına?
Ya aradığında kimseyi bulamazsan,ya herkes kaderine terkederse?
İşte o zaman bana hesap sorar mısın, azap meleği gözlerini gözlerime dikip ; "sende beni yalnız bıraktın" der misin?
Savaşa devam, savaşmaya devam.
Zulme hayır ey çocuk, zulme hayır!
Öldürülüşüne seyirci kalmak kahrediyor beni...Entellerin , politikacıların, koltuk meraklılarının, midesine, hevalarına adananların sözlerine kulak tıkıyorum. Tek senin acı dolu sesin yükseliyor gökyüzüne,sade senin sesini işitiyor kulaklarım.
Kırgınım ey çocuk!
En az senin kadar sitemliyim.
Zihnimde kol geziyor düşüncelerim, başıma ağrılar saplanıyor, kanlı yayınlardan haberleri dinlemekten kaçıyorum.
Ya yüzünü görürsem, ya küçük çehreni tanırsam, ya ana şefkatinden mahrum yüreğinin toprağın hüzünlü boynuna sarıldıgına şahidlik edersem?
Ölme, sakın ölme ey çocuk!
Korkarsan beni çağır,vurulmak üzereyken kurşuna seslen, ona benim adresimi ver.
Yere düşüpte kalkamazsan bana uzat ellerini, kaybettiğin her yakının için bana bir daha, bir daha sarıl.
Kimse duymazsa seni rüzgarın kulağına fısılda, bana yolla tüm sözlerini...Ben duyarım, yüreğime akıt gözyaşlarını sana yük olmasın ben taşırım.
Çağırdığında gelemezsem,düştüğünde kaldıramazsam,bunların hiç birini yapmaya yetmezse gücüm, bil ki senin yanındayım ve seninle birlikte ağlıyor olacağım.
__________________
Sana yazıyorum bu mektubu ey çocuk! Sen özvatanının bombalar altında kanadığını izlerken,ölüm korkusu çekerken, silah seslerinden dalamazken derin uykulara,ben sana mektup yazıyorum...
Kelimelerim yetmiyor, gözyaşlarımı zorluyorum akmıyorlar. Yüreğimin dehlizlerinde derin bir acı, yanardağlar lavlarını aktarıyor kalbime. Herkese kırgın bir çehre ile suskun dolaşıyorum etrafta.
Niçin sustuğuma kimse anlam veremiyor, niye sustuğumu anlamıyorlar.
Biliyorum bana dargınsın, biliyorum senin için hiç birşey yapamıyorum. Elimden dua etmekten başka bir şey gelmiyor.
Korkuyorum...Öksüz kalmandan, yetim kalmandan, kollarını, bacağını,yüreğini kanlar içinde bir yerlerde unutmandan korkuyorum. Seni gönlü yaralı bir güvercin gibi ortada bırakmalarından çok korkuyorum.
Merhameti yoktur ki serseri kurşunun, acımazki sana...
Cemre niyetine yere sererler narin bedenini, yağmurlar yağar üşürsün, ağlarsın, kimse tutmaz küçük ellerini.
Hangi şefkatli kol sarar seni, kim merhamet öpücükleri kondurur gözyaşlarına aşina yanaklarına?
Ya aradığında kimseyi bulamazsan,ya herkes kaderine terkederse?
İşte o zaman bana hesap sorar mısın, azap meleği gözlerini gözlerime dikip ; "sende beni yalnız bıraktın" der misin?
Savaşa devam, savaşmaya devam.
Zulme hayır ey çocuk, zulme hayır!
Öldürülüşüne seyirci kalmak kahrediyor beni...Entellerin , politikacıların, koltuk meraklılarının, midesine, hevalarına adananların sözlerine kulak tıkıyorum. Tek senin acı dolu sesin yükseliyor gökyüzüne,sade senin sesini işitiyor kulaklarım.
Kırgınım ey çocuk!
En az senin kadar sitemliyim.
Zihnimde kol geziyor düşüncelerim, başıma ağrılar saplanıyor, kanlı yayınlardan haberleri dinlemekten kaçıyorum.
Ya yüzünü görürsem, ya küçük çehreni tanırsam, ya ana şefkatinden mahrum yüreğinin toprağın hüzünlü boynuna sarıldıgına şahidlik edersem?
Ölme, sakın ölme ey çocuk!
Korkarsan beni çağır,vurulmak üzereyken kurşuna seslen, ona benim adresimi ver.
Yere düşüpte kalkamazsan bana uzat ellerini, kaybettiğin her yakının için bana bir daha, bir daha sarıl.
Kimse duymazsa seni rüzgarın kulağına fısılda, bana yolla tüm sözlerini...Ben duyarım, yüreğime akıt gözyaşlarını sana yük olmasın ben taşırım.
Çağırdığında gelemezsem,düştüğünde kaldıramazsam,bunların hiç birini yapmaya yetmezse gücüm, bil ki senin yanındayım ve seninle birlikte ağlıyor olacağım.
__________________
[SES]http://maviyedair.googlepages.com/maviumutfon.mp3[/SES]
