Ne zaman bir şiir yazmak istesem
Aklıma takılır AŞK
İşgal eder benliğimi
İçimi bir yakar bir titretir
Kal gelir…
Üç harfli bir şeysin sözde
Nasıl da zorsun oysa …
Gücün dağları nasıl da deldiriyor
Denizleri aştırıyor
Varlığın deli bir kuvvet veriyor
Bedenden taşıyor
Kör bir aşık ediyor
Hayata meydan okutuyor
Ey aşk sen nelere kadirsin
Of aşk sen nasıl bir şeysin
Yok yok istesem de seni satırlara sığdıramam ben
Yazmak isterimde beceremem
Olmaz işte yapamam ellerim titrer birden
Heyecan basar aniden
Kelimeler senin anlamını taşıyamaz ki zaten
Boğazım düğümlenir yutkunamam
Ya yüreğim sıkışır atmazsa
Ya beynim uyuşur kalemim yazamazsa
Aklım durur mantığım almazsa
Bilirim aşkın kuvvetini
Korkarım …
Aşk mantığı nasıl kaldıramazsa
Üç günlük ömre aşkın tadı nasıl sığdırılamazsa
Benim kalemimde aşkı yazarken tükenir
Şiirlerde aşk lal olur susturur
Acı yüzünü satırlara döktürür
Yaşandığında aşk gerçekliğini gösterir
İşte bu yüzden aşkın tadını yaşamayan bilemiyor
Yaşayanlar ise güzelliğini bile kelimelerle ifade edemiyor
Ben gibi aşkın en şahanesini yaşayan bile anlatırken tutuluyor
Yazmak değil seni sadece yaşamak gerek…
