“Bir gün, bir suyun kenarında şaşkın şaşkın bekleyen bir köpek gördüm. Köpek, kuruyan ağzından dilini sarkıtmış, nefes nefese suya bakıyor, fakat ondan bir yudum su içmeye de cesaret edemiyordu. Meğer ne zaman suya eğilse, suyun içinde kendi aksini görüyor, başka bir köpek zannıyla korkudan geri çekiliyordu. Nihayet bu işin, bir netice getirmeyeceğini anlayınca birden kendini suyun içine attı. O kendini atınca, tehdit eden aksi de ortadan kaybolduğu için, kana kana sudan içti.
Köpeğin bu halinden ibret aldım. Çünkü ne zaman hayırlı bir iş, ibadet yapmak istesem nefsim de karşıma dikilip daima beni tehdit ediyor, maneviyat âb-ı hayatından içmemi önlüyordu. Birden, ona aynı olan arzu ve heves perdelerini yırttım, işte o zaman, karşımdan kayboldu. Nefsimle olan mücadele imtihanını kazandım
HUZUR PINARI MAİL GRUBU
