fiilleri, isimleri, sıfatları, artikelleri ve zamirler
dışında kalan sözcüklere „dolgu sözcükleri“ veya „yan sözcükler“ diyebileceğimiz partikel adındaki sözcükler kalır.
Partikel dediğimiz sözcükler üç gruba ayrılır;
Adverbien (Zarflar)
Präpositionen (Edatlar)
Konjunktionen (Bağlaçlar)
Bu sözcükler bir fiil veya bir isim gibi çekimlenmezler ve değişmezler. Bunları tek tek ele almak gerekir. Zarflar, cümlede tarif edilen eylemi, hareketi daha yakından tarif edip konunun ayrıntılı olarak dile getirilmesini sağlarlar. Kullanım yerleri genel olarak şöyledir;
Bir fiille birlikte kullanıma ve fiilin anlamını pekiştirme;
Dort steht mein Auto.
(Otomobilim orda duruyor)
Der Unfall geschah gestern.
(Kaza dün cereyan etti.)
Bir ismin anlamını pekiştirme ve onunla birlikte kullanılma;
Das Buch dort gehört mir.
(Oradaki kitap bana aittir.)
Der Unfall gester war furchtbar.
(Dünkü kaza korkunçtu.)
Bir sıfatın anlamını pekiştirme ve bir sıfala birlikte kullanma;
Das Auto fuhr sehr schnell.
(Otomobil çok hızlı gidiyordu.)
Die Blume war ziemlich schön.
(Çiçek oldukça güzeldi.)
Bir başka zarfın anlamını pekiştirme;
Die Oma besucht uns sehr oft.
(Büyükanne bizi çok sık ziyaret ediyor.)
Karl malt besonders gern.
(Karl özellikle severek resim yapıyor.)
Edatlarla ifade edilen yer, zaman, sebep bildiren öğelerin yerini tutma;
Ich habe mit diesem Messer getötet.
(Bu bıçakla öldürdüm.)
Die Katze liegt unter dem Tisch.
(Kedi masanın altında yatıyor.)
ZARFLARIN TÜRLERİ
Zarflar niteliklerine göre ve görevlerine göre dört ana gruba ayırabiliriz;
Die Lokaladverbien (Yer mekan belirten zarflar)
Die Temporaladverbien (Zaman bildiren zarflar)
Die Modaladverbien (Hal zarfları)
Die Kausaladverbien (Sebep bildiren zarflar)
