Mehmet Görmez ve Hocası Said Hatipoğlu Gibi ''Hadisler Dinde Delil Değildir.'' Diyen ''Sırtını Koltuğa Yaslamış, Midesi Tok!'' İlahiyatçılara Reddiye
Bizleri Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in 1491. Mevlid-i Şerîf ayına kavuşturan Allâh-u Te'âlâ'ya sonsuz hamdü senâlar eder, bu ayda âlemlere rahmet olarak gönderdiği Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)e, Ehl-i Beyti'ne ve sahâbesine sınırsız salât-ü selâm ederim.
Mevlîd-i Şerîf ayını idrâk ettiğimiz şu saâdetli mevsimde bizi en çok sevindiren husus hiç şüphesiz ki sâbık diyânet reisi Mehmet Görmez'in kutlu doğum haftasını mîlâdî hesap ile nisan ayına sabitlemesinin uğursuzluğundan kurtulup bundan sonra Mevlîd-i Şerîf haftasını Diyânet'le birlikte Rabîu'l-evvel ayında kutlayacak olmamızdır.
Bu saâdeti bizlere yaşattığı için buna vesîle olan ve mânileri izâle eden değerli Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan beyefendiye, mevlide değer veren tüm Müslümanlar adına şükranlarımızı arzederiz.
Mehmet Görmez ve Hocası Said Hatipoğlu, Hadisleri Dinde Delil Saymamaktadırlar
Bu fakir kardeşiniz evvelce bu husûsu bu kadar kesin bilmemekteydim. Nitekim sohbetlerimde de açıkladığım vechile; Mehmet Görmez'in ''Fiten hadisleri sorunludur.'' sözünü Dâbik ve 'Amik ovasında yerleşen Işid unsurlarına yüz vermemek için siyâsî sâiklerle söylemiş olduğunu düşünmüştüm.
Yine de bunun kıyâmet alâmetleriyle ilgili sahih hadîs-i şerifleri reddetmek anlamına geldiğini bildiğim için reddiyeler yaptım, ancak bu zihniyetin Kur'an'dan sonra ikinci en büyük delilimiz olan sünneti yâni hâdis-i şerifleri genel mânâda dinde delil kabul etmediğini ancak kendi ''Sünnetin Kaynak Değerini Temellendirme Sorunu'' makalesini okuyunca anladım.
Burada yeri gelmişken yazısındaki bâzı bölümleri sizlere naklediyorum:
1- ''Sünneti temellendirmek için başvurulan Kur'an ayetlerinin, büyük bir kısmının sünnetle ilgisi yoktur.''
2- '' Ayetlerin pek çoğunda, murâd-ı ilâhinin sünnete delalet ettiği cây-ı sualdir (sorulmaya değerdir). Ancak, ortada bir hakikat vardır; o da, Müslüman zihni, Müslüman tasavvuru tarihsel düşünmediği için, Hz. Peygamber'in sünneti, yaşayan bir geleneğe dönüşünce, pek çok âyeti sünnete hamletmiştir.''
3- ''Hz. Peygamber'e itaat, ittiba, iktida ve itîsa gibi hususlar herkes tarafından kabul edilmiş olabilir. Ancak, söz konusu delillerin medlûlâtu konusunda, ihtilaf devam edegelmiştir. Zira Kur'an, bir asıl olarak sünnetin kaynak değerine işaret etse de, neyin sünnet neyin sünnet olmadığı, sünnet olanların hangisinin bağlayıcı olduğu, bağlayıcı olanların hangisinin yerel, hangisinin evrensel olduğuna dair tartışmalar, hiçbir zaman bitmemiştir. Bizce en büyük hata, bir rivâyetin kabulünün de, söz konusu ayetlerin medlûlü arasında yer aldığını savunmak olmuştur.''
4- ''Gerek vahiyle, gerekse Kur'an'la ve gerekse hadisle yapılan bu temellendirmelerin, sorunlar taşıdığı muhakkaktır. İşin garibi, modern zamanlarda da aynı temellendirmelere başvurulmuş olmasıdır.''
5- ''Oysa mahiyet itibariyle sünnetin bir beşere / peygambere dayandığı unutulur, sünneti bize taşıyan rivayetler toptan vahiy ürünü kabul edilirse, hele hele bu rivayetlerin metinleşmesinde insan faktörü göz ardı edilirse, İbn Haldun'un ifâdesiyle, kültürün sayısız mukaddesleri olur.''
Mehmet Görmez bu yazısında sünnetin delil olduğunu birkaç yönden inkâr etmektedir ki ben de size yukarıda geçen rakamlardaki ifâdelere göre rakam vererek bunları tahlil edeceğim.
1) Ona göre aşağıda zikredeceğimiz âyetlerde geçen ''Rasûl'e itâat'', ''Peygambere ittibâ'', ''O Rasûl ne verdiyse alın'' gibi emirler, sünnet ve hadislere tâbi olunmasını emretmiyormuş...
2) Müslümanlar târihsel düşünmediği için bu âyetlerin, ''Hadislerin delil olduğuna'' delâlet ettiğini zannediyorlarmış ki bu da Mehmet Görmez'in İslâm'a bakışının târihsel olduğuna delâlet etmektedir.
Oysa Mısırlı zındık Ebu Zeyd'in kültür içinde teşekkül ettiğini iddiâ ettiği Kur'ân'ın evrensel hakîkatlerini arşive kaldırabilmek için önerdiği târihselcilik, Hristiyan merkezli bir yorum tarzıdır ki buna göre âyet ve hadislerde geçen birçok konuyu yaşandığı târihle sınırlı saymak gerekmekte ve günümüze uyarlamamak îcâb etmektedir. Bu görüşün İslâm'ı tamâmen ortadan kaldıracak bir fikir yapısı olduğu herhâlde îzâha muhtaç olmasa gerektir.
3) Sünnetlerin hepsi bağlayıcı değilmiş, bağlayıcı olanların da hangisinin yerel (Arap yarımadasına mahsus), hangisinin evrensel (dünyâ çapında geçerli) olduğu tartışmalıymış, dolayısıyla bir hadîsin geçerliliği hakkında: '' yetler de bu hadisleri delil sayıyor.'' şeklinde savunma yapmak doğru değilmiş.
Oysa hadîs-i şerîflerin tümü evrenseldir, Kur'ân'da ve sünnette geçen genel ifâdelerin hiçbirinde yöresine ve adamına göre hüküm bulunması söz konusu değildir. Aksi takdirde işine gelmeyenler: ''Bu bizim yöremize ve örfümüze uymuyor.'' diye inkâra kalkışabilir ki Görmez'in beyânı da buna yol açmaktadır.
4) Vahiyle ve hadisle sünnetin delil sayıldığını söylemenin sorunlar taşıdığını savunan Görmez aslında kendi îtikadının sorunlu olduğunu ortaya koymaktadır. Nitekim aşağıda zikredeceğimiz âyet-i kerîmeler ve sahih hadîs-i şerifler onun inancının ne kadar sorunlu olduğunu ortaya koymaktadır.
5) Burada geçen ve İslâm îtikadını tamâmen zedeleyen en sorunlu ifâde ise ''Sünnet bir beşere dayanmaktadır.'' sözüdür ki bu ifâde, aşağıda zikredeceğimiz birçok âyet-i kerîmeyi inkâr mâhiyeti taşımaktadır. Zîrâ Allâh-u Te'âlâ Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)e Kur'ân dışında bir de ''Hikmet''i yâni ''Sünnet''i indirdiğini, dolayısıyla sünnetin bir beşere dayanmadığını açıkça beyân etmektedir ki yazımın ilerleyen kısmında bu konudaki delilleri müstakil bir başlık altında bulacaksınız.
M. Görmez'in Hocası Said Hatipoğlu da Buhârî-Müslim Gibi Sahih Kaynaklarda Geçen Fiten Hadislerinin Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in Vefâtı Üzerine Yaşanan Panikle Uydurulduğunu Söylüyor
Görmez gibi hocaların, hocası olan (!) Said Hatipoğlu bakın neler yazmış:
''Hz. Peygamber'in vefatlarından sonraki hâdiselerin müslümanlar üzerinde yarattığı dehşet havasının, bu musannefatın bilhassa fiten ve eşrat-ı saat bölümlerini dolduran malzemesinin ekseriyetini ortaya çıkarmış olduğu kabul edilebilir. Peygamber'in mahrem-i esrarı olarak yâd edilen Huzeyfe ibn el-Yemân'a atfedilmiş şu sözlere bakalım, güya şöyle demişler: 'Vallahi bu zamanla kıyamet arasında vukû bulacak her fitneyi en iyi bilen benimdir. Bu da ancak Hz. Peygamber'in bana sır olarak söylemesi sayesindedir ki benden başkasına bildirmemiştir.' (Müslim, 4/2216, r.7262; Nu'aym ibn Hammâd, r.3; Buhârî, r.6604; Ahmed, 5/385,389, 401)
Başka bir vesileyle kendisine: 'Bana Hz. Peygamber, kıyamete kadar olacak her şeyi bildirdi. Ben de her şeyden sordum, ancak Medinelileri Medine'den kimin çıkaracağı sorusu kaldı.' (Müslim, 4/2217, r.7265) dedirtilmiştir. Bu çeşit haberlerin hangi sahâlara kadar teşmil edilebilmiş olduğu, hadîs kitaplarından hayretle tâkib edilebilir.'' (Mehmet Said Hatiboğlu, İslami Tenkid Zihniyeti ve Hadis Tenkidinin Doğusu, Otto Yayın, Mart 2016, sh:60-61)
Said Hatipoğlu Sahâbe ve Tâbi'îni Fiten Hadislerini Uydurmakla Suçluyor
Bu kişinin gerideki beyanlarından da okuduğunuz üzere Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in vefâtından sonra sahâbe ve onlardan sonra gelen tâbi'în tabakası dehşet yaşamışlar da bu nedenle âhir zamanda meydana gelecek hâdiselerle ilgili -hâşâ- hadisler uydurmuşlar.
Bu kişiye göre Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)e Allâh tarafından gayb bildirilmemiş ki Hazreti Huzeyfe'ye kıyâmete kadar olacakları bildirebilsin. Oysa Allâh-u Te'âlâ:
''Râzı olduğu rasüller hâricinde kimseyi gaybına vâkıf kılmaz.'' (el-Cinn Sûresi:26-27'den) âyet-i celîlesinde Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)e dilediği gaypları bildirdiğini açıklamışken artık Allâh-u Te'âlâ'nın buyurduğunun hilâfına konuşmak kimin haddine düşmüştür?!
Hatipoğlu'nun bu sözüne göre ya Ömer (Radıyallâhu Anh)ın bile münâfıklar listesinde adının geçip geçmediğini kendisine sorduğu (ez-Zehebî, Siyeru a'lâmi'n-nübelâ, 4/29) Hazreti Huzeyfe (Radıyallâhu Anh) gibi Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)e iftirâ etmiş, ya da Buhârî'den sonra en sahih kaynağa sahip olan Müslim (Rahimehullâh) Hazreti Huzeyfe (Radıyallâhu Anh)a iftirâ etmiş olmaktadır.
Oysa Hatipoğlu'nun da zikrettiği üzere Huzeyfe (Radıyallâhu Anh)ın bu sözü sahihtir ve Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in kendi beyanıyla sâbittir. Nitekim İbni Abbâs (Radıyallâhu Anh)dan rivâyet edilen bir hadîs-i şerîfte Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem):
''Ben göklerde olanları da, yerde olanları da bildim.'' (et-Tirmizî, et-Tefsîr, Sâd Sûresi, rakam:3233, 5/366) buyurmuştur.
Semüre ibni Cündüb (Radıyallâhu Anh)dan rivâyet edilen bir hadîs-i şerîfte de:
'' gâh olun ki; şüphesiz ben şu durduğum yerde sizlerin kıyâmet gününe kadar karşılaşacağınız her şeyi gördüm.'' (el-Beyhakî, Ma'rifetü's-sünen ve'l-âsâr, rakam:7085, 5/135) buyurmuştur.
Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in olmuş ve olacak her şeyi bildirdiğine sahâbe-i kirâmdan bir cemâat da şâhid olmuştur, zîrâ bu beyânı mescidinde ashâbın huzûrunda yapmıştır. Nitekim Ebû Zeyd yâni Amr ibni Ahtab (Radıyallâhu Anh) şöyle anlatmıştır:
''Bir gün Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem) bize sabah namazını kıldırdıktan sonra minbere çıktı, bize bir konuşma yaptı ve öğlene kadar sürdü. Minberden inip öğlen namazını kıldırdı, sonra tekrar minbere çıkıp yine bize konuşma yaptı ve bu hıtabı ikindiye kadar sürdü.
Sonra minberden inerek ikindi namazını kıldırdı, sonra tekrar minbere çıkarak güneş batana kadar bize konuşma yaptı ve bu hitâbında bize olmuş ve olacak şeyleri haber verdi. Artık bizim içimizde en âlim olanımız hâfızası en güçlü olanımızdır.''
(Müslim, es-Sahîh, el-Fiten:6, rakam:25/2892, 4/2217; el-Hâkim, el-Müstedrek, rakam:8498, 4/486; İbnü Hibbân, es-Sahîh, rakam:6638, 15/9)
Dolayısıyla bu kadar sahih kaynakta zikredilen bir hâdise ile alâkalı olarak hakkında Hazreti Huzeyfe (Radıyallâhu Anh)ın:
''Nebî (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem) bize öyle bir hutbe okudu ki kıyâmet kopana kadar vukû bulacak hiçbir şeyi eksik etmeksizin mutlaka hepsini (o konuşmasında) beyân etti.'' (el-Buhârî, es-Sahîh, rakam:6604, 8/123) sözünden ibâret sahih bir rivâyet hakkında ''Güya şöyle demişler.'' şeklinde ifâde kullanmak ve Allâh-u Te'âlâ'nın:
''Allâh onlardan râzı oldu.'' (et-Tevbe Sûresi:100'den) buyurduğu sahâbe-i kirâm ve tâbi'în-i izâm hakkında ''Hz. Peygamberin vefatının yarattığı dehşet havasıyla kıyâmet alâmetleri bölümünü doldurdular.'' ifâdelerini kullanarak onların hadis uydurduğunu söylemek Müslümanım diyen bir kişinin yapacağı iş olamaz, ilerisini siz düşünün.
Yine böylece Said Hatipoğlu:
''Hendek harbi için hendek kazarken Hz. Peygamber üç kazma vurmuş, üçünden de kıvılcım çıkmıştır. Selmân bunun izahını rica edince Peygamber şöyle buyurmuş: 'Birincisiyle Allah bana Yemen'i verdi, ikincisiyle Suriye ve Mağrib'i, üçüncüsüyle de Meşrık'ı verdi.' Bu ülkeler Ömer, Osman ve sonrakiler devrinde fethedildiği zaman, Ebû Hureyre'nin şöyle dediği rivayet edilmektedir: 'Fethedebildiğiniz kadar fethedin. Vallahi fethettiğiniz her şehrin anahtarını Cenab-ı Hakk daha evvelinden Hz. Peygamber'e vermiştir.' (İbn Hişâm, 2/219; Nesâî, 4/43, r.3178)
İşte biz bu keyfiyeti hadîsin bir istismarı olarak görüyoruz.'' (Mehmet Said Hatiboğlu, İslami Tenkid Zihniyeti ve Hadis Tenkidinin Doğuşu, Otto Yayın, Mart 2016, sh:60-61)diyerek Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in önceden bildirmiş olduğu ve Ali (Radıyallâhu Anh)ın dönemine kadar hemen hemen hepsi gerçekleşmiş olan herkesin gözüyle gördüğü gerçekleri inkâr etmekte ve bunu rivâyet eden Selmân (Radıyallâhu Anh) yüce sahâbîyi ve onun bu rivâyetini nakleden Nesâî ve İbni Hişâm (Radıyallâhu Anh) gibi muhaddisleri istismarcı olarak göstermektedir.
Oysa Ebû Sükeyne (Radıyallâhu Anh) vâsıtasıyla rivâyet edilen bir hadîs-i şerîfte Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem) hendek kazarken karşısına sert bir kaya çıkınca ona üç kere vurmuş ve her birinde büyük bir ışık çıkması üzerine:
''Ben ilk darbeyi vurduğumda, Kisrâ (Acem hükümdarı)nın şehirleriyle, etrâfı ve diğer birçok şehirler bana açıldı da, ben onları gözlerimle gördüm. Sonra ikinci darbeyi vurduğumda, Kayser'in (Rum imparatorunun) şehirleri ve havâlisi bana açıldı da, onları gözlerimle gördüm. Daha sonra üçüncüyü vurduğumda, Habeşistan şehirleri ve civarındaki karyeler bana açıldı da onları gözlerimle gördüm (ve onların anahtarlarının bana verildiği bana bildirildi).'' buyurdu. (en-Nesâî, es-Sünen, el-Cihâd:42, rakam:3176, 6/350)
Bu hadîs-i şerîfte İstanbul dâhil birçok memleketin Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in ümmetine nasîb olacağı bildirilmiştir ki bu hususta daha birçok hadîs-i şerîf mevcuttur. Dolayısıyla Ebû Hureyre (Radıyallâhu Anh)ın: ''Fethedebildiğiniz kadar fethedin. Vallahi fethettiğiniz veyâ kıyamet gününe kadar fethedeceğiniz her şehrin anahtarını Cenab-ı Hakk daha evvelinden Hz. Peygamber'e vermiştir'' sözünün Said Hatipoğlu'nu neden rahatsız ettiğini bir Müslüman aklıyla düşündüğümüzde anlamakta zorlanıyoruz.
Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in bu hadîs-i şerîfleri buyurduğu sahih kaynaklarda sâbit olan bir husustur, Allâh-u Te'âlâ'nın kendisine gaybî konuları bildirdiği âyet-i kerîmelerle sâbittir ve Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in buyurduğu bu gaybî haberler aynen vukû bulmuştur. Artık Said Hatipoğlu gibi birinin çıkıp bu hadisleri reddetmesi güneşin her gün doğduğunu inkâr etmekten daha saçma bir durumdur.
Maalesef yıllarca Diyânet reisliği yapan Mehmet Görmez gibi biri de bu kişiden etkilenerek televizyonlarda Fiten hadislerinin sorunlu olduğunu savunmuş, hadîs-i şerîfler bir yana kadının şâhitliğinin yarım olduğu ve kadının mîrastan yarım hisse alacağı gibi âyetlerle açıklanan hükümleri inkâr eden bu kişi hakkında ''Bilge Bir Hayat Paneli'', ''Ustalara Saygı'' isimleri altında paneller tertip etmiş, dolayısıyla Said Hatipoğlu da Mehmet Görmez'in Diyânet'e vedâ konuşmasında gözlerine hâkim olamamıştır.
İşte hadîs-i şerîflerin dinde delil olmadığını savunan ve burada da durmayıp âyet-i kerîmelerin bâzı hükümlerini dahî inkâra yeltenen bu zihniyete karşı bu Mevlid ayı münâsebetiyle Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in sünnetini ve hadîs-i şerîflerini müdâfaa sadedinde bir şeyler yazarak onun dînine hizmet etmeye niyet ettim.
Gâyemin kimseyi îtibarsızlaştırmak olmadığına Allâh-u Te'âlâ'yı ve sizleri şâhid tutuyorum. Ben ancak insanların hadîs-i şerîflerin delil olduğunu inkâr ederek dinimizi oyuncağa çevirmeleri ve Kur'ân meâli alan her câhilin müctehid gibi ahkâm kesmesini engelleme niyeti taşıyorum.
Sizden de bu yazıyı dikkatlice okumanızı, gücünüzün yettiği herkese okutmanızı ve Müslümanların bu İlahiyatçılar eliyle saptırılmaması için Rasûlüllâh (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)in dînine yardım etmenizi Allâh ve Rasûlü'nün yüce hâtırları için ricâ ediyorum.
Hadîs-i Şeriflerin de Vahiy Olduğuna, Dolayısıyla Dinde Huccet Kabûl Edildiğine Delâlet Eden yet-i Kerîmeler
Şu bilinsin ki; hadîs-i şerîfler de uyulması emredilen vahiy mefhûmuna dâhildir. Nitekim Ehl-i Sünnet îtikadımızın imâmı olan Mâtürîdî(Rahimehullâh):
''Sana vahyolunana tâbi ol.'' (Yûnus Sûresi:109'dan) âyet-i kerîmesinde geçen vahiy hakkında: ''Bu vahiy sâdece Kur'ân ile sınırlı değildir, Kur'ân'ın dışındaki vahiy olan Sünnet'e (hadîs-i şerîflere) de şâmildir.'' (Te'vilâtü Ehli's-Sünne, 6/93) demiştir.
Ehl-i Sünnet ulemâsının ittifak ettiği vechile; şerîatin delilleri olmak bakımından Kur'ân-ı Kerîm ne ise hadîs-i şerîfler de aynı kuvvettedir.
