10Beğeni
Selvi ağaçları, ülkemizde mezarlık ağacı olarakta bilinmekte ve diğer ismi de servi'dir. Selvi ağaçları 30-35 m uzun boyları, koyu yeşil yaprakları, ufak toplara benzeyen kozalakları, üst üste yerleşmiş pul yaprakları ile çok güzel bir ağaçtır. Çok uzun boylara ulaşabildiği için uzak mesafeden kolayca farkedilebilirler. Selvi ağaçları, uzun ve ince olması özelliğiyle elif harfini, o da Allah'ın tekliğini, Allah birdir'i temsil etmektedir.
Selvi ağaçları rüzgarda kolayca eğilebilirler, eğilen ağaçlar secde etmişcesine bir görünüm alır. Ayrıca rüzgarın esmesiyle birlikte ağaçlarda huuuuu şeklinde bir ses duyulur. Huu’nun anlamıda Allah demektir. Ağaçlar secde şeklinde Huu diye ses çıkarırlar. Eskiler her mezarın başına bir selvi ağacı dikerek adeta o selvinin o mefta için ibadet ettiğini, Allah’tan onun için af dilediğini ve hatta eğilip kalkarken “hu hu” diye çıkardığı sesi de zikir sesine benzetmişlerdir.
Resulullah (sav) bir mezarlıktan geçerken, iki mezardaki ölünün bazı küçük şeylerden dolayı azap çekmekte olduklarını gördü. Bu iki mezardaki ölülerden biri hayatında laf taşıyıcılık yapıyor, diğeri ise idrardan sakınmıyordu. Bunun üzerine yanındakilere “Bana iki tane hurma fidanı getirin” buyurur.İki tane fidan getirilince birini bir kabrin başına ,diğerini de diğer kabrin başına diker, sonra da” Bu fidanlar yaş kaldığı müddetçe o ikisinin çekmekte olduğu azabın hafifletilmesi umulur." buyurur.
Güzel bir hikaye…
Yeni taşındığı Apartmanın bahçesine, birkaç tane de mezarlık ağacı olarak bilinen selvi ağaçlarından dikmişti Ahmet Bey. Niyeti ağaca baktığında ölümü hatırlamaktı. Dünyasını kazanmaya çalışırken ahiretin varlığını da unutmamaktı. Daire komşuları da onun bu düşüncesinden memnun olmuşlardı.
Bir gün, bu ağaçları sularken, yoldan geçen bir grup hanımdan biri, Ahmet Bey'e yaklaşıp sordu:
- Apartmanın üst katında perdesiz camlar var, acaba bu apartmanda
kiralık daire var mı?
Ahmet Bey, soruyu soran hanıma, "sahibi taşınacak" demeye fırsat bulamadan, gruptaki hanımlardan birisi sinirli şekilde bağırdı:
- Ne yapıyorsun Türkan?
- Daire kiralık mı? diye soruyorum.
- Deli misin sen Allah aşkına?
- Niye deli olayım? Sen, kiralık ev aramıyor musun? Sana yardımcı olmaya çalışıyorum.
- Ev arıyorum da, bu binadan daire kiralanır mı hiç, görmüyor musun?
Kadın etrafına bakındı, bir şey göremeyince sordu:
- Ben bir şey göremiyorum. Sen ne görüyorsun söyle.
- Ne göreceğim Türkancığım! Baksana bahçeye mezarlık ağaçları dikmişler. Her gün mezarlık ağaçları seyredilerek bu binada yaşanır mı?
Ve selvi ağaçlarından rahatsız olan kadın, son sözünü söyledi:
-Yürü Allah aşkına! Memlekette kiralık daire mi kalmadı. Bahçesinde mezarlığı hatırlatan ağaçlar dikili bir apartmanda oturulur mu hiç?
Onlar hızla uzaklaşırken, Ahmet Bey de, selvi ağacının altında, şaşkın halde kalmıştı. Gülmek mi gerek, ağlamak mı, bir türlü karar veremiyordu.
Ahmet Bey bu olayı, yakın dostlarına ibret vesilesi olsun diye zaman zaman anlattı. Hatta dostları arasında, o kadını tanıyanlar bile çıktı.
Yıllar yılları kovaladı. Bir gün öğle namazını kıldığı semt camiinde, Ahmet Beyin kulağına, cenaze imamının gür sesi geldi:
- Hatun kişi niyetine!
Ahmet Bey de, cenaze namazına iştirak etti. Namazdan sonra cemaatten biri, Ahmet Bey'in kulağına eğilerek şu sözleri fısıldadı:
- Namazını kıldığın bu kadının kim olduğunu biliyor musun?
Ahmet Bey nerden bilsin?
- Kim olduğunu bilmiyorum, dedi. Kulağına fısıldayan adam, derin bir nefes alarak, şu şaşırtıcı açıklamayı yaptı:
- Vaktiyle bize anlattığın, bahçede mezarlık ağacı görmeye dayanamayan bir kadın vardı ya? Bu cenaze işte o kadının cenazesidir.
Ve şöyle tamamladı sözünü:
- Şimdi onu, bir selvi ağacının dibine kazılan mezarına, gömmeye götürüyorlar.
Fatih Demir
(alıntıdır.)
