Şair ve yazar olan Hilmi Yavuz 1936 İstanbul doğumludur. İstanbul’da Kabataş Erkek Lisesi’ni bitirdi (1954), bir süre gazetecilik yaptı. İngiltere’de BBC Radyosunda çalıştığı yıllarda (1964-1969) Londra Üniversitesi edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nde yüksek öğrenimini tamamladı.
Dönüşünde Cumhuriyet, Milliyet, Yeni Ortam gazetelerine (bir kısmı Ali Hikmet ismiyle) eleştiriler, incelemeler yazdı. Şimdi Mimar Sinan Üniversitesinde Uygarlık tarihi, Boğaziçi ve İstanbul Teknik Üniversitesi’nde felsefe dersleri veriyor.
Şiire başlayışı lise sıralarında Dönüm Dergisindedir (1952/53).
İlk kitabı “Bakış Kuşu” (1969) idi. “Bedrettin Üzerine Şiirler” (1975) kitabındaki şiirleriyle güçlü bir atılım yaptı. Sanatının esansını yoğun modern şiirden ve kültür tarihimizin kaynaklarından damıttı. “Doğu Şiirleri” (1977) bu yatırımın kanıtıdır. Bu kitabı “Yaz Şiirleri” (1981), “Gizemli Şiirler” (1984), “Zaman Şiirleri” (1987), “Söylen Şiirleri” (1989), “Ayna Şiirleri” (1992) ve “Çöl Şiirleri” (1996) izledi. “Toplu Şiirleri”ni iki ciltte derledi. “Gülün Ustası Yoktur” 1993 ve “Erguvan Sözler (1993). Deneme ve incelemelerinden bir bölümünü “Felsefe ve Ulusal kültür (1975), “Roman Kavramı ve Türk Romanı” (1977), “Kültür Üzerine” (1987), “Felsefe Üzerine” (1987), “Yazın Üzerine” (1987), “Denemeler Karşı Denemeler” (1988), “Dilin Dili” (1991) ve “İstanbul Yazıları” (1991) adlı yapıtlarıdır. Üç anlatı yazdı: “Taormina” (1990), “Fehmi K.’nın Acaip Serüvenleri” (1991) ve “Kuyu” (1994). “Okuma Notları” (1992), “İstanbul’u Dinliyorum” (1993) ve “Ah Kadınlar” (1996) adlı üç kitabı daha vardır. “Doğu Şiirleri” ile 1978 Yeditepe Şiir Armağanı’nı, “Zaman Şiirleri” ile de 1987 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü kazandı.
