Ahmet Kutsi Tecer, Türk şair, oyun yazarı.
4 Eylül 1901'de, Kudüs'te dünyaya gelen Tecer, 1929'da İstanbul Darülfünunu Felsefe Bölümü'nü bitirdi. Bir süre edebiyat öğretmenliği yaptıktan ve Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Dairesi üyeliğinde bulunduktan sonra, 1942 - 1946 yılları arasında milletvekilliği yaptı.
1949 - 1951 seneleri arasında öğrenci müfettişi olarak Fransa'da bulundu.
Edebiyata şiirle başlayan, Ömer Seyfettin ve Ali Canip'in başlattığı, Yeni Lisan ve Milli Edebiyat akımı, Beş Hececiler’den sonra, heceye yeni ses ve söyleyiş imkanları getiren Tecer, döneminde yazdığı aşk şiirleriyle gençlerin büyük beğenisini kazanan lirik bir şair olan, Faruk Nafiz Çamlıbel'in yolundan yürüdü.
Orhan Veli neslinden önce, Türk şiirini sade, saf ve çıplak hele getirenlerin başında gelen Tecer, genellikle, halk şiirinin sekizli ve onbirli hece ölçüsüne ve milli nazım birimi olan dörtlüğe bağlı kaldı. Bazen şiirlerinde yeni ölçülere yer veren Tecer, halk şiirinde çokça görülen rediflere pek yer vermeyip nakaratlardan faydalanma yoluna gitmiştir. Kafiyelerin dizilişi üzerinde dikkatle durarak, düz ve çapraz kafiye yanında, yeni kafiye düzenlemeleri de yapan Tecer, yalnız halk edebiyatı sınırları içinde kalmayarak, Türk edebiyatını bir bütün olarak tanımaya çalışmıştır.
İlk şiiri, 1921'de, Dergâh Dergisi’nde yayınlandıktan sonra şiirleri, Milli Mecmua, Varlık, Oluş, Yücel ve Ankara Halkevi'nin çıkardığı, kısa bir süre de kendisinin yönettiği Ülkü gibi dergilerde yayınlanmaya başladı.
1932'de "Şiirler" adlı kitabında topladığı şiirlerinden sonra yazdıkları yalnızca dergilerde kaldı.
Şiir bakımından en verimli olduğu dönem olan, 1933 – 1938 yılları arası Tecer, ilk şiirlerinde daha çok romantik aşıkları, ölüm, yalnızlık, hüzün gibi bireysel temaları işleydi, daha sonraları, halk kültürünün zengin kaynaklarıyla tanışmasıyla, biraz da dönemin havasına uygun olarak, ülke ve toplum sorunlarına yöneldi. Ağız Tadı, Başbaşa, Besbelli, Bir Toprak İşçisine, Çıngırak, Ilgaz Dağlarından, Keremin İlhamiyle, Kır Uykusu, Nerdesin, Orda Bir Köy Var Uzakta, Seni Seviyorum Demek İsterdim, Tecer’in şiirlerinden bazılarıdır.
Tecer’in, 1940’da yazdığı, Köylü Temsilleri adlı bir de inceleme kitabı vardır.
Orta oyunu tekniklerini kullanarak yazdığı, ve Batı'ya özenenleri eleştirdiği, eski bir İstanbul Kanatlarımın Altında mahallesini, bütün havası, kişileri, töreleri ile tanıttığı Köşebaşı ve Köroğlu Destanı'ndan esinlenerek, maceraları ve insanlığı içtenliğiyle anlattığı, 1949’da yazdığı Koçyiğit Köroğlu adlı manzum piyesi, Türk Edebiyatı’nın önemli örneklerindendir. 1947’de yazdığı Yazılan Bozulmaz, 1959’da yazdığı Bir Pazar Günü ve 1961’de, en son yazdığı ve yayımlanmayan Satılık Ev, Tecer’in oyunlarıdır.
Cumhuriyet Dönemi şairlerinden olan Tecer, başta Sivas olmak üzere, çeşitli Anadolu şehirlerinde öğretmenlik yapmıştır. Folklor ve halk edebiyatı çalışmalarına büyük önem veren Tecer, şiirinin ve çalışmalarının kaynağını bulduğu Sivas’ta, bulunduğu 1930 – 1934 yılları arasında birçok etkinlikler düzenledi, dernekler kurdu, halkevleri ve halk odalarıyla halk bilimine önemli katkılarda bulundu. Bu dönemde, ilk kez, Halk Şairleri Derneği’ni kuran Tecer, 1933 yılında, Âşık Veysel'i, keşfederek, Türk Edebiyatı’na kazandırmıştır.
1950'de UNESCO Merkez Yönetim Kurulu üyeliğine getirilen Tecer, Türkiye'ye döndükten sonra, emekli olduğu 1966 yılına kadar, İstanbul'da öğretmenlik yapamaya devam etti.
Tecer, 23 Temmuz 1967'de, İstanbul'da vefat etti.
4 Eylül 1901'de, Kudüs'te dünyaya gelen Tecer, 1929'da İstanbul Darülfünunu Felsefe Bölümü'nü bitirdi. Bir süre edebiyat öğretmenliği yaptıktan ve Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Dairesi üyeliğinde bulunduktan sonra, 1942 - 1946 yılları arasında milletvekilliği yaptı.
1949 - 1951 seneleri arasında öğrenci müfettişi olarak Fransa'da bulundu.
Edebiyata şiirle başlayan, Ömer Seyfettin ve Ali Canip'in başlattığı, Yeni Lisan ve Milli Edebiyat akımı, Beş Hececiler’den sonra, heceye yeni ses ve söyleyiş imkanları getiren Tecer, döneminde yazdığı aşk şiirleriyle gençlerin büyük beğenisini kazanan lirik bir şair olan, Faruk Nafiz Çamlıbel'in yolundan yürüdü.
Orhan Veli neslinden önce, Türk şiirini sade, saf ve çıplak hele getirenlerin başında gelen Tecer, genellikle, halk şiirinin sekizli ve onbirli hece ölçüsüne ve milli nazım birimi olan dörtlüğe bağlı kaldı. Bazen şiirlerinde yeni ölçülere yer veren Tecer, halk şiirinde çokça görülen rediflere pek yer vermeyip nakaratlardan faydalanma yoluna gitmiştir. Kafiyelerin dizilişi üzerinde dikkatle durarak, düz ve çapraz kafiye yanında, yeni kafiye düzenlemeleri de yapan Tecer, yalnız halk edebiyatı sınırları içinde kalmayarak, Türk edebiyatını bir bütün olarak tanımaya çalışmıştır.
İlk şiiri, 1921'de, Dergâh Dergisi’nde yayınlandıktan sonra şiirleri, Milli Mecmua, Varlık, Oluş, Yücel ve Ankara Halkevi'nin çıkardığı, kısa bir süre de kendisinin yönettiği Ülkü gibi dergilerde yayınlanmaya başladı.
1932'de "Şiirler" adlı kitabında topladığı şiirlerinden sonra yazdıkları yalnızca dergilerde kaldı.
Şiir bakımından en verimli olduğu dönem olan, 1933 – 1938 yılları arası Tecer, ilk şiirlerinde daha çok romantik aşıkları, ölüm, yalnızlık, hüzün gibi bireysel temaları işleydi, daha sonraları, halk kültürünün zengin kaynaklarıyla tanışmasıyla, biraz da dönemin havasına uygun olarak, ülke ve toplum sorunlarına yöneldi. Ağız Tadı, Başbaşa, Besbelli, Bir Toprak İşçisine, Çıngırak, Ilgaz Dağlarından, Keremin İlhamiyle, Kır Uykusu, Nerdesin, Orda Bir Köy Var Uzakta, Seni Seviyorum Demek İsterdim, Tecer’in şiirlerinden bazılarıdır.
Tecer’in, 1940’da yazdığı, Köylü Temsilleri adlı bir de inceleme kitabı vardır.
Orta oyunu tekniklerini kullanarak yazdığı, ve Batı'ya özenenleri eleştirdiği, eski bir İstanbul Kanatlarımın Altında mahallesini, bütün havası, kişileri, töreleri ile tanıttığı Köşebaşı ve Köroğlu Destanı'ndan esinlenerek, maceraları ve insanlığı içtenliğiyle anlattığı, 1949’da yazdığı Koçyiğit Köroğlu adlı manzum piyesi, Türk Edebiyatı’nın önemli örneklerindendir. 1947’de yazdığı Yazılan Bozulmaz, 1959’da yazdığı Bir Pazar Günü ve 1961’de, en son yazdığı ve yayımlanmayan Satılık Ev, Tecer’in oyunlarıdır.
Cumhuriyet Dönemi şairlerinden olan Tecer, başta Sivas olmak üzere, çeşitli Anadolu şehirlerinde öğretmenlik yapmıştır. Folklor ve halk edebiyatı çalışmalarına büyük önem veren Tecer, şiirinin ve çalışmalarının kaynağını bulduğu Sivas’ta, bulunduğu 1930 – 1934 yılları arasında birçok etkinlikler düzenledi, dernekler kurdu, halkevleri ve halk odalarıyla halk bilimine önemli katkılarda bulundu. Bu dönemde, ilk kez, Halk Şairleri Derneği’ni kuran Tecer, 1933 yılında, Âşık Veysel'i, keşfederek, Türk Edebiyatı’na kazandırmıştır.
1950'de UNESCO Merkez Yönetim Kurulu üyeliğine getirilen Tecer, Türkiye'ye döndükten sonra, emekli olduğu 1966 yılına kadar, İstanbul'da öğretmenlik yapamaya devam etti.
Tecer, 23 Temmuz 1967'de, İstanbul'da vefat etti.
