Fehmi Koru köşesini bu kez babasına ayırdı
Star Gazetesi yazarı Kanal 7 Ana Haber yorumcusu Fehmi Koru 17 Eylül'de toprağa verdiği babası Muzaffer Koru'nun hayatını köşesine taşıdı. Koru köşesinde babasının İzmir'de hangi isimle tanındığını da anlattı.
Star Gazetesi yazarı Kanal 7 Ana Haber yorumcusu Fehmi Koru 17 Eylül'de topraÄŸa verdiÄŸi babası Muzaffer Koru'nun hayatını köşesine taşıdı. Koru köşesinde babasının Ä°zmir'de hangi isimle tanındığını da anlattı. (87), 16 Eylülde vefat eden ve bir gün sonra Dokuz Eylül Ãœniversitesi Ä°lahiyat Fakültesi Camisi'nde kılınan cenaze namazından sonra Urla ilçesi Ä°skele Mezarlığı'nda topraÄŸa verilen gazeteci ve köşe yazarıÂ*Fehmi KoruÂ*ile DışiÅŸleri Bakanı Yardımcısı Naci Koru'nun babası Muzaffer Koru, Star Gazetesi'nde oÄŸlu Fehmi Koru'nun bugünkü köşe yazısının konusu oldu.Â*
Bir süredir solunum yetmezliği gören ve İzmir'de yıllardır esnaflık yapan Muzaffer Koru'nun vefatını oğlu Fehmi Koru " "Babamı da uğurladık" başlığı ile anlattı.
Koru köşesine babası için şunları yazdı:
"Yaprakların dökülme mevsimi güz, benim için de en yakınlarımı kaybettiğim mevsim oldu. 13 yıl önce bir eylül günü (9 Eylül 2000) annemi kaybetmiştim, birkaç gün önce de (16 Eylül 2013), annemsiz geçirdiği her günü "Beni neden yalnız bıraktı?" sorusuna cevap aramakla geçirmiş olan babamı...
Tek tesellim, hayatının son demleri hastanenin yoğun bakım odasında geçmiş olan babamın cenazesinin, tam da kendisinin isteyeceği türden güzelliklere vesile olmasıdır: Uzun aralarla birbirlerini görebilen dostları, dostlarımız, son görevlerini yerine getirmek üzere yanımızda yer aldılar; namazını en yakınlarından biri kıldırdı, iyi tanıyanlar dualarla kendisini gönderdiler...
Kelimenin tam anlamıyla 'esnaf denilecek biri değildi babam... İzmir'in en işlek ticaret merkezlerinden biri sayılan Kemeraltı Caddesi'nde amcamla ortak, sonra Basmane'de Fuar'ın tam karşısında kendisine ait bir dükkânı oldu. Bayağı işlek dükkânlar... Sanki hep tanıdık kişilere hizmet vermek üzere o dükkânı açmış görüntüsü vermesi neydi peki? Tanıdıklar, Fuar için gelen ve ikinci gelişinden itibaren tanıdık' listesine girenler...
Dükkânın bir köşesinde duran sandalyelerin boş kaldığını hiç hatırlamam...
Cenaze törenine gelen bazı eski dostlar, "Sizin dükkânda müşterilere az mı kolonya doldurdum" deme ihtiyacı hissettiler...
Müşterilerin zamanla çalışan gibi davrandıkları bir ortama sahipti babamın kolonyacı dükkânı...
Kolonyacılık bir aile mesleği, aileden hâlâ sürdüren var, ancak dükkân yıllar içerisinde pek çok başka emtiayla da müşteri bekledi... Geriye dönüp baktığımda, tercih edilen mallann büyük kâr getirmek yerine dükkâna yeni yüzlerin gelmesini sağlamak amaçlı olduğunu anlıyorum; yoksa etraftaki resmi dairelerin yolladığı kişilere fotokopi çekmekle ne kazanılır ki?
Ancak yeni dostlar kazanılır...
Gözümüzü açıp etrafımızı tanımaya başladığımızda babamızın arkadaşları ve dostlarını tanıdık önce; zaman içerisinde bizlere de ağabeylik edecekleri... Hâlâ sağ olanların hepsi mezarı başında buluştu önceki gün...
En yakınlan arasında sadece kendisi gibi cami cemaatinden kişiler yoktu; soframızı paylaşan Musevi Nesim Amca yı. Ermeni dostları Erol ve Toros Cemcem biraderleri nasıl unuturuz? Kapısı önünde piyango bileti satan ve evden gelen yemekle iftar ettikleri Dersimli Timur Amca yı son demlerinde Huzurevi'nde her hafta ziyaret etti, hiçbir aile yakını bulunmadığı için cenazesini de babam kaldırdı...
Paraya ihtiyacı olanlann borç için kapısını çalacakları ilk kişiydi; 'Yeşilaycı' oluşu baskındı belki, ama İzmir'de hizmetine koşmadığı hayır işi yok gibiydi...
Okuma hevesi ortaokulla sınırlı kalmıştı yokluk yıllarında; okumayı hep sevdi... Orhan Pamuk'un 'babamın sandığı' başlığını uygun gördüğü Nobel ödül konuşmasını dinlerken, ilk okuduğum kitaplan babamın kitap sandığında bulduğumu hatırlamıştım. Ne okuyacağımıza kararı o vermedi, hatta ilk okuduklanmızı beğendiğini de sanmam; ama evi kitaplarla doldurmamıza hiç karışmadı.
'Kokucu Muzaffer' olarak bilindi çevresinde; bir güz günü, hanımeli kokuları eşliğinde, dostları ve dostlarımız tarafından ebediyete uğurlandı...
Bir dost, "Yokluğunun ağırlığını zamanla daha fazla hissedeceksin" dedi.
Åžimdiden hissediyorum"
Kaynak: Haber7
Star Gazetesi yazarı Kanal 7 Ana Haber yorumcusu Fehmi Koru 17 Eylül'de toprağa verdiği babası Muzaffer Koru'nun hayatını köşesine taşıdı. Koru köşesinde babasının İzmir'de hangi isimle tanındığını da anlattı.
Star Gazetesi yazarı Kanal 7 Ana Haber yorumcusu Fehmi Koru 17 Eylül'de topraÄŸa verdiÄŸi babası Muzaffer Koru'nun hayatını köşesine taşıdı. Koru köşesinde babasının Ä°zmir'de hangi isimle tanındığını da anlattı. (87), 16 Eylülde vefat eden ve bir gün sonra Dokuz Eylül Ãœniversitesi Ä°lahiyat Fakültesi Camisi'nde kılınan cenaze namazından sonra Urla ilçesi Ä°skele Mezarlığı'nda topraÄŸa verilen gazeteci ve köşe yazarıÂ*Fehmi KoruÂ*ile DışiÅŸleri Bakanı Yardımcısı Naci Koru'nun babası Muzaffer Koru, Star Gazetesi'nde oÄŸlu Fehmi Koru'nun bugünkü köşe yazısının konusu oldu.Â*
Bir süredir solunum yetmezliği gören ve İzmir'de yıllardır esnaflık yapan Muzaffer Koru'nun vefatını oğlu Fehmi Koru " "Babamı da uğurladık" başlığı ile anlattı.
Koru köşesine babası için şunları yazdı:
"Yaprakların dökülme mevsimi güz, benim için de en yakınlarımı kaybettiğim mevsim oldu. 13 yıl önce bir eylül günü (9 Eylül 2000) annemi kaybetmiştim, birkaç gün önce de (16 Eylül 2013), annemsiz geçirdiği her günü "Beni neden yalnız bıraktı?" sorusuna cevap aramakla geçirmiş olan babamı...
Tek tesellim, hayatının son demleri hastanenin yoğun bakım odasında geçmiş olan babamın cenazesinin, tam da kendisinin isteyeceği türden güzelliklere vesile olmasıdır: Uzun aralarla birbirlerini görebilen dostları, dostlarımız, son görevlerini yerine getirmek üzere yanımızda yer aldılar; namazını en yakınlarından biri kıldırdı, iyi tanıyanlar dualarla kendisini gönderdiler...
Kelimenin tam anlamıyla 'esnaf denilecek biri değildi babam... İzmir'in en işlek ticaret merkezlerinden biri sayılan Kemeraltı Caddesi'nde amcamla ortak, sonra Basmane'de Fuar'ın tam karşısında kendisine ait bir dükkânı oldu. Bayağı işlek dükkânlar... Sanki hep tanıdık kişilere hizmet vermek üzere o dükkânı açmış görüntüsü vermesi neydi peki? Tanıdıklar, Fuar için gelen ve ikinci gelişinden itibaren tanıdık' listesine girenler...
Dükkânın bir köşesinde duran sandalyelerin boş kaldığını hiç hatırlamam...
Cenaze törenine gelen bazı eski dostlar, "Sizin dükkânda müşterilere az mı kolonya doldurdum" deme ihtiyacı hissettiler...
Müşterilerin zamanla çalışan gibi davrandıkları bir ortama sahipti babamın kolonyacı dükkânı...
Kolonyacılık bir aile mesleği, aileden hâlâ sürdüren var, ancak dükkân yıllar içerisinde pek çok başka emtiayla da müşteri bekledi... Geriye dönüp baktığımda, tercih edilen mallann büyük kâr getirmek yerine dükkâna yeni yüzlerin gelmesini sağlamak amaçlı olduğunu anlıyorum; yoksa etraftaki resmi dairelerin yolladığı kişilere fotokopi çekmekle ne kazanılır ki?
Ancak yeni dostlar kazanılır...
Gözümüzü açıp etrafımızı tanımaya başladığımızda babamızın arkadaşları ve dostlarını tanıdık önce; zaman içerisinde bizlere de ağabeylik edecekleri... Hâlâ sağ olanların hepsi mezarı başında buluştu önceki gün...
En yakınlan arasında sadece kendisi gibi cami cemaatinden kişiler yoktu; soframızı paylaşan Musevi Nesim Amca yı. Ermeni dostları Erol ve Toros Cemcem biraderleri nasıl unuturuz? Kapısı önünde piyango bileti satan ve evden gelen yemekle iftar ettikleri Dersimli Timur Amca yı son demlerinde Huzurevi'nde her hafta ziyaret etti, hiçbir aile yakını bulunmadığı için cenazesini de babam kaldırdı...
Paraya ihtiyacı olanlann borç için kapısını çalacakları ilk kişiydi; 'Yeşilaycı' oluşu baskındı belki, ama İzmir'de hizmetine koşmadığı hayır işi yok gibiydi...
Okuma hevesi ortaokulla sınırlı kalmıştı yokluk yıllarında; okumayı hep sevdi... Orhan Pamuk'un 'babamın sandığı' başlığını uygun gördüğü Nobel ödül konuşmasını dinlerken, ilk okuduğum kitaplan babamın kitap sandığında bulduğumu hatırlamıştım. Ne okuyacağımıza kararı o vermedi, hatta ilk okuduklanmızı beğendiğini de sanmam; ama evi kitaplarla doldurmamıza hiç karışmadı.
'Kokucu Muzaffer' olarak bilindi çevresinde; bir güz günü, hanımeli kokuları eşliğinde, dostları ve dostlarımız tarafından ebediyete uğurlandı...
Bir dost, "Yokluğunun ağırlığını zamanla daha fazla hissedeceksin" dedi.
Åžimdiden hissediyorum"
Kaynak: Haber7
