En az sakıncalı anayasamız, Atatürk Anayasası idi.
ABD anayasası gibi hiç yenisi yapılmadan zaman içinde bazı tadillerle kalıcı hâle getirilebilirdi. 1961 ve 1982 anayasalarını asker, cuntacı hukukçulara dikte ederek yaptırdı. Atatürk’ün Türkiye Cumhuriyeti Anayasası rafa kaldırıldı.
Bugünkü anayasa, 20’ye yakın defa pek çok maddesinde tadil gördü, yamalı bohçaya döndü. Kötü Türkçe ile yazılmış, talimatname genişliğinde, Türkiye’yi muâsır medeniyet seviyesine götürmekten uzak bir metindir (bu fikrimiz, her yasaya yüce Meclis tarafından değiştirilmedikçe kesinlikle uyulması gerektiği hakkındaki ilkenin ihlâli şeklinde algılanamaz).
Yepyeni, kısa, eski tâbirle muhtasar müfîd bir anayasa gerekiyor. Avrupa Birliği hukuku ile çelişecek hiçbir madde içermemelidir. Ancak bugünkü ortam, yeni bir anayasaya girişmeye müsait değildir. Ergenekon davası sona ermeden mümkün değildir. İktidar partisinin Yüce Meclis’e sunmaya hazırlandığı gibi gene bazı maddelerin değiştirilmesiyle mi yetinelim?
Böyle bir tadil bile, ana muhalefet partisi ile anlaşmaya bağlıdır. Meclis’ten gereken prosedürlerle geçse bile Cumhuriyet Halk Partisi, Anayasa Mahkemesi’ne götürecek ve beğenmediği tadilleri engelleyecektir. Üstelik huzur kaçırıcı münakaşalar, çekişmeler yoğunlaşacaktır.
İktidar ve muhalefetin anlaşması gereken tadiller, ancak Avrupa Birliği hukukunun acilen gerektirdiği hususlar olabilir, olmalıdır. Bazı değişiklikler hoşumuza gitmeyebilir. Ancak 28 Avrupa devletinin toplamından daha akıllı ve çağdaş uygarlığa daha yakın bulunduğumuz iddiamızdan vazgeçmeliyiz, ya gülünç, ya hem gülünç hem art niyetli durumuna düşeriz. AB karşıtları bugün mahkemede yargılanıyor. Şüphesiz her demokratik meclis gibi Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde de AB karşıtı bir grup bulunabilir. Ancak çoğunluğun yolunu kesemez.
Anayasa Mahkemesi’ne düşerek yeni bir kargaşa konusu oluşturmaksızın bazı tadiller yapılması hususunda, Meclis başkanı Sayın Köksal Toptan, özen gösterecektir. Tam bir politik tecrübe sahibi bulunması, bu netameli sorunun çözümlenmesinde yardımcı olacaktır.
ABD anayasası gibi hiç yenisi yapılmadan zaman içinde bazı tadillerle kalıcı hâle getirilebilirdi. 1961 ve 1982 anayasalarını asker, cuntacı hukukçulara dikte ederek yaptırdı. Atatürk’ün Türkiye Cumhuriyeti Anayasası rafa kaldırıldı.
Bugünkü anayasa, 20’ye yakın defa pek çok maddesinde tadil gördü, yamalı bohçaya döndü. Kötü Türkçe ile yazılmış, talimatname genişliğinde, Türkiye’yi muâsır medeniyet seviyesine götürmekten uzak bir metindir (bu fikrimiz, her yasaya yüce Meclis tarafından değiştirilmedikçe kesinlikle uyulması gerektiği hakkındaki ilkenin ihlâli şeklinde algılanamaz).
Yepyeni, kısa, eski tâbirle muhtasar müfîd bir anayasa gerekiyor. Avrupa Birliği hukuku ile çelişecek hiçbir madde içermemelidir. Ancak bugünkü ortam, yeni bir anayasaya girişmeye müsait değildir. Ergenekon davası sona ermeden mümkün değildir. İktidar partisinin Yüce Meclis’e sunmaya hazırlandığı gibi gene bazı maddelerin değiştirilmesiyle mi yetinelim?
Böyle bir tadil bile, ana muhalefet partisi ile anlaşmaya bağlıdır. Meclis’ten gereken prosedürlerle geçse bile Cumhuriyet Halk Partisi, Anayasa Mahkemesi’ne götürecek ve beğenmediği tadilleri engelleyecektir. Üstelik huzur kaçırıcı münakaşalar, çekişmeler yoğunlaşacaktır.
İktidar ve muhalefetin anlaşması gereken tadiller, ancak Avrupa Birliği hukukunun acilen gerektirdiği hususlar olabilir, olmalıdır. Bazı değişiklikler hoşumuza gitmeyebilir. Ancak 28 Avrupa devletinin toplamından daha akıllı ve çağdaş uygarlığa daha yakın bulunduğumuz iddiamızdan vazgeçmeliyiz, ya gülünç, ya hem gülünç hem art niyetli durumuna düşeriz. AB karşıtları bugün mahkemede yargılanıyor. Şüphesiz her demokratik meclis gibi Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde de AB karşıtı bir grup bulunabilir. Ancak çoğunluğun yolunu kesemez.
Anayasa Mahkemesi’ne düşerek yeni bir kargaşa konusu oluşturmaksızın bazı tadiller yapılması hususunda, Meclis başkanı Sayın Köksal Toptan, özen gösterecektir. Tam bir politik tecrübe sahibi bulunması, bu netameli sorunun çözümlenmesinde yardımcı olacaktır.
