Demiştim, ‘Yerel seçim tantanası biter, herkes eteğindeki taşı döker, sonra amansız bir anayasa değişikliği itişmesi başlar’ diye...
Bizde ‘anayasa değişikliği’ meselesi, siyasi partiler açısından bir tür kızılelmadır.
Eski hantal ve ihtiyaca cevap vermeyen anayasa gitmeli, yerine yenisi ve daha güzeli gelmelidir. İktidar kovalayan hemen her partinin programında mutlaka buna benzer bir ‘vaat cümlesi’ vardır.
Kimse anayasadan memnun değildir çünkü.
Fakat, ‘değişiklik sözü’ vaatte kalır.
Kimse elini taşın altına koymak istemez.
Daha doğrusu bürokratik kesimle papaz olmayı göze alamaz.
Ezkaza göze alanlar da, girişimde bulunduklarıyla kalırlar.
DP’den AK Parti’ye, merkez sağda yer tutan hemen hemen her siyasi parti en az bir kez böyle bir girişimde bulunmuştur. Girişim sayısı arttıkça, Kızılelma rüyası biraz daha uzaklaşmıştır.
Kendisine ‘sol’ süsü veren statüko artıkları da anayasadan memnun değildir.
En azından lafzen böyledir.
Daha güzeli için herhangi bir girişimde bulunmazlar, girişimde bulunanlara karşı bürokrasiyle ortak hareket ederler ama, ‘cunta anayasası’ tamlamasını da dillerinden düşürmezler.
Hem memnunmuş hem değilmiş gibi yapmalarının nedeni ne olabilir?
Çok açık:
Bu işlerin siyaset dışı odaklarca kotarılmasını isterler.
Hadi daha açık konuşalım:
Kötü bir darbeyle gelen ve dolayısıyla ‘kötü’ olan bu anayasa, daha iyi bir darbeyle gitmeli, ‘iyi çocuklar’dan teşekkül edecek bir ‘kurucu meclis’ bize yepyeni ve iyi bir anayasa yapmalı...
Bunu isterler.
Çünkü, bu zihniyete göre, halktan yetki almış hiçbir parlamento anayasa yapamaz, mevcut anayasayı tadil edemez, ‘değiştirilemez’ hükümler üzerinde görüş bildiremez, uslu uslu oturur... Anayasayı, ancak, ‘asli kurucu’ işlevi gören darbe konvansiyonları yapar.
Nitekim öyle olmuştur.
Bizde anayasaları hep ‘darbeciler’ yapmıştır.
Beğenmemiştir, bozmuştur, yenisini yapmıştır.
Mevcudu ortadan kaldırırken de halka sorma gereği duymamıştır.
Kendisine sol süsü veren statüko artıkları da buna itiraz etmemiştir.
Baykal’ın CHP’si, programında yer aldığı halde, ikinci dönem ‘anayasa değişikliği taslağı’ çalışmalarına karşı çıkıyor.
Çünkü, iktidar partisinin önayak olduğu anayasa değişikliği girişimi, geleneksel süreçle pek örtüşmüyor.
Haksız da sayılmazlar.
Çünkü bizde süreç şöyle işler:
Elinde silah olan bir grup iyi çocuk, ‘ülke kötüye gidiyor’ gerekçesiyle darbe yapıp, yönetime el koyar. Parti, dernek, vakıf, sendika, oda, cemiyet nevinden ne kadar ‘sivil toplum oluşumu’ varsa kapatır...
Halkın seçtiklerini usulüne göre ya darağacına gönderir, ya deliğe tıkar.
İşbu ‘mıntıka temizliğini’ tamamladıktan sonra da ‘işaret yöntemi’yle hemen bir kurucu meclisi oluşturur.
Bu yetkili ama ne tür bir meşruiyete istinat ettiği bilinmeyen meclis, hemen oturup yepyeni bir anayasa yapar.
Bu anayasa halkın onayına sunulur. Halk, ‘aman, bir an önce gitsinler başımızdan’ dürtüsüyle gerekli onayı verir ve böylece yepyeni bir cunta anayasasına sahip oluruz.
İktidar partisinin önayak olduğu ‘sivil anayasa’ girişimine karşı çıkanların bilinçaltından seslendirdikleri doğru bu işte:
Darbe yap, haklı ol!
Darbe yapmadan anayasa mı değiştirilirmiş?
Bizde ‘anayasa değişikliği’ meselesi, siyasi partiler açısından bir tür kızılelmadır.
Eski hantal ve ihtiyaca cevap vermeyen anayasa gitmeli, yerine yenisi ve daha güzeli gelmelidir. İktidar kovalayan hemen her partinin programında mutlaka buna benzer bir ‘vaat cümlesi’ vardır.
Kimse anayasadan memnun değildir çünkü.
Fakat, ‘değişiklik sözü’ vaatte kalır.
Kimse elini taşın altına koymak istemez.
Daha doğrusu bürokratik kesimle papaz olmayı göze alamaz.
Ezkaza göze alanlar da, girişimde bulunduklarıyla kalırlar.
DP’den AK Parti’ye, merkez sağda yer tutan hemen hemen her siyasi parti en az bir kez böyle bir girişimde bulunmuştur. Girişim sayısı arttıkça, Kızılelma rüyası biraz daha uzaklaşmıştır.
Kendisine ‘sol’ süsü veren statüko artıkları da anayasadan memnun değildir.
En azından lafzen böyledir.
Daha güzeli için herhangi bir girişimde bulunmazlar, girişimde bulunanlara karşı bürokrasiyle ortak hareket ederler ama, ‘cunta anayasası’ tamlamasını da dillerinden düşürmezler.
Hem memnunmuş hem değilmiş gibi yapmalarının nedeni ne olabilir?
Çok açık:
Bu işlerin siyaset dışı odaklarca kotarılmasını isterler.
Hadi daha açık konuşalım:
Kötü bir darbeyle gelen ve dolayısıyla ‘kötü’ olan bu anayasa, daha iyi bir darbeyle gitmeli, ‘iyi çocuklar’dan teşekkül edecek bir ‘kurucu meclis’ bize yepyeni ve iyi bir anayasa yapmalı...
Bunu isterler.
Çünkü, bu zihniyete göre, halktan yetki almış hiçbir parlamento anayasa yapamaz, mevcut anayasayı tadil edemez, ‘değiştirilemez’ hükümler üzerinde görüş bildiremez, uslu uslu oturur... Anayasayı, ancak, ‘asli kurucu’ işlevi gören darbe konvansiyonları yapar.
Nitekim öyle olmuştur.
Bizde anayasaları hep ‘darbeciler’ yapmıştır.
Beğenmemiştir, bozmuştur, yenisini yapmıştır.
Mevcudu ortadan kaldırırken de halka sorma gereği duymamıştır.
Kendisine sol süsü veren statüko artıkları da buna itiraz etmemiştir.
Baykal’ın CHP’si, programında yer aldığı halde, ikinci dönem ‘anayasa değişikliği taslağı’ çalışmalarına karşı çıkıyor.
Çünkü, iktidar partisinin önayak olduğu anayasa değişikliği girişimi, geleneksel süreçle pek örtüşmüyor.
Haksız da sayılmazlar.
Çünkü bizde süreç şöyle işler:
Elinde silah olan bir grup iyi çocuk, ‘ülke kötüye gidiyor’ gerekçesiyle darbe yapıp, yönetime el koyar. Parti, dernek, vakıf, sendika, oda, cemiyet nevinden ne kadar ‘sivil toplum oluşumu’ varsa kapatır...
Halkın seçtiklerini usulüne göre ya darağacına gönderir, ya deliğe tıkar.
İşbu ‘mıntıka temizliğini’ tamamladıktan sonra da ‘işaret yöntemi’yle hemen bir kurucu meclisi oluşturur.
Bu yetkili ama ne tür bir meşruiyete istinat ettiği bilinmeyen meclis, hemen oturup yepyeni bir anayasa yapar.
Bu anayasa halkın onayına sunulur. Halk, ‘aman, bir an önce gitsinler başımızdan’ dürtüsüyle gerekli onayı verir ve böylece yepyeni bir cunta anayasasına sahip oluruz.
İktidar partisinin önayak olduğu ‘sivil anayasa’ girişimine karşı çıkanların bilinçaltından seslendirdikleri doğru bu işte:
Darbe yap, haklı ol!
Darbe yapmadan anayasa mı değiştirilirmiş?
