Cam Tavan Sendromu
Bilim adamları pirelerin farklı yükseklikte zıplayabildiklerini görürler.
Birkaçını toplayıp 30 cm yüksekliğindeki bir cam fanusun içine koyarlar.

Metal zemin ısıtılır. Sıcaktan rahatsız olan pireler zıplayarak kaçmaya
çalışırlar ama başlarını tavandaki cama çarparak düşerler. Zemin de sıcak
olduğu için tekrar zıplarlar, tekrar başlarını cama vururlar. Pireler
camın ne olduğunu bilmediklerinden, kendilerini neyin engellediğini
anlamakta zorluk çekerler. Defalarca kafalarını cama vuran pireler sonunda
o zeminde 30 santimden fazla zıpla(ya)mamayı öğrenirler. Artık hepsinin 30
cm zıpladığı görülünce deneyin ikinci aşamasına geçilir ve tavandaki cam
kaldırılır. Zemin tekrar ısıtılır. Tüm pireler eşit yükseklikte, 30 cm zıplarlar! Üzerlerinde cam engeli yoktur,
daha yükseğe zıplama imkânları
vardır ama bunu akıllarına bile getiremezler.
Kafalarını cama vura vura öğrendikleri bu sınırlayıcı 'hayat dersi' ne
tutsak yaşamlarını sürdürürler. Üstelik kaçma olanakları olmasına rağmen
kaçamazlar. Çünkü engel artık zihinlerindedir. Onları sınırlayan dış engel
(cam) kalkmıştır ama kafalarındaki iç engel varlığını sürdürmektedir. Bu deney canlıların neyi başaramayacaklarını nasıl
öğrendiklerini göstermektedir.
Edinilen bu deneyime 'cam tavan sendromu' denir. Bir insanın gelebileceğine inandığı en üst nokta, onun cam tavanıdır.
Cam tavanınız hayallerinizin tavan yüksekliğini gösterir.

İnsan inandığına denktir ve yapabileceğini düşündüğü kadardır.